Nuovo Stadio Milano (II) – opis projektu

Nazwany roboczo „Pierścieniami Mediolanu” pomysł na nowy stadion w zamyśle uwiecznia niecodzienne partnerstwo Interu i Milanu. Każdy z klubów jest reprezentowany w fasadzie stadionu przez jeden z dwóch połączonych ze sobą pierścieni. Z jednej strony przeciwstawne sobie, a z drugiej połączone we wspólnym domu. Pierścienie mają jeszcze jedną funkcję. Stnowiące lekką elewacje materiały mają docelowo zawierać ok. 17 tys. zdjęć kibiców wyżłobionych w materiale elewacyjnym.

Pomimo planowanej pojemności 60 tys. miejsc, obiekt podzielono w całości na dwa poziomy widowni, co w pewnym sensie nawiązuje do San Siro – tu również dwa dolne poziomy widowni mieszczą ok. 60 tys. widzów. W odróżnieniu od wielu stadionów na świecie, za bramkami nie przewidziano miejsc premium, to strefy dedykowane kibicom tworzącym atmosferę w każdym z klubów.

Jest jeszcze jedno nawiązanie do San Siro, tym razem na zewnątrz. W miejscu zburzonego stadionu ma zostać utworzone boisko piłkarskie dostępne dla mieszkańców. Co prawda odtworzone na dachu nowej infrastruktury, ale za to ułożone dokładnie tam, gdzie dziś stoi historyczny obiekt.

W każdym z dwóch zaprezentowanych wariantów nowy stadion miałby powstać na zachód od San Siro. Zaplanowane jest swoiste „podium”, które podnosi ponad poziom ulicy ruch pieszy, a jednocześnie uwalnia ok. 127 tys. m² dla powierzchni komercyjnych. Boisko w obu przypadkach ma się znaleźć ok. 7 metrów poniżej poziomu ulicy, by stadion nie przytłaczał przesadnie okolicy swoim rozmiarem, z wysokością szacowaną na 30 metrów.

Pojemność w granicach 60 tys. miejsc powinna być wystarczająca w dłuższej perspektywie dla obu klubów, w myśl zasady, że lepiej wyprzedać cały sezon niż mieć pustki podczas części meczów. Jednocześnie aż do 12,5 tys. miejsc ma otrzymać wyższy standard, zależnie od wagi meczu. W każdym przypadku ustanowiono też limit hałasu wokół stadionu na poziomie 60 decybeli.