Stadion Polonii Warszawa (II) – opis projektu

Praca otrzymała III nagrodę w konkursie na koncepcję nowego kompleksu sportowego Polonii Warszawa. Z uzasadnienia Jury:

Zaproponowane w projekcie, rozrzeźbione formy nowych brył nawiązują formą i wysokością do obiektu historycznego. Przez konsekwentną zasadę wprowadzania współczesnej zabudowy, nieprzytłaczającej skalą zachowanego dziedzictwa, autorzy pokazali wyjątkowy respekt dla zastanego kontekstu. Projektowane budynki nie dominują zabytkowego budynku trybuny zachodniej, lecz raczej z nim współgrają.

Pracę wyróżnia podkreślenie wagi osi północ–południe w kompozycji zespołu, czemu towarzyszy uwolnienie od ruchu kołowego przestrzeni między stadionem a halą sportową i Centrum Wsparcia Sportu. Główny plac podzielony został na dwie strefy o z różnicowanym charakterze: zieloną część buforową z wjazdami do parkingu od strony ul. Bonifraterskiej oraz reprezentacyjną strefę w centrum kompleksu. To rozwiązanie pozwoliło na zamknięcie nieatrakcyjnego widoku na przypadkowo skomponowaną zabudowę zachodniej strony ulicy.

Zaproponowana forma stadionu o otwartych narożnikach, charakterystyczna dla lokalnych stadionów, pozwoliła na uzyskanie pasującej do kontekstu miejskiej skali, dodatkowo otwierając wnętrze stadionu na miasto i otaczający cały kompleks krajobraz. Zastosowana forma pozwoliła na uzyskanie mniej monumentalnego charakteru zespołu, co pozwoliło subtelnie wpisać się w miejską tkankę. Rozwiązanie to sprzyja jednocześnie utrzymaniu murawy.

Jury za wady projektu uznało silne ograniczenie północnej strefy wejściowej na stadion poprzez wprowadzenie dodatkowej zabudowy oraz utrudniający dostęp otaczający stadion cokół. Za dyskusyjne uznano zastosowane rozwiązania funkcjonalne, szczególnie w strefach wjazdów dla autokarów i wejść dla zawodników i kibiców.