Auckland Waterfront Stadium – opis projektu

Idea stadionu na nabrzeżu Bledisloe Wharf sięga 2006 roku, jednak ten konkretny pomysł zaczął żyć w 2017 roku dzięki kreatywności Phila O'Reilly. To on narysował koncepcję zatopienia widowni pod taflą wody, nazywając powstały pod poziomem morza stadion „The Crater” (krater).

Koncepcja zyskała uznanie i urosło wokół niej wielkie konsorcjum (The Auckland Waterfront Consortium), a nad architekturą – poza pierwotnym autorem – pracowały również zespoły Peddle Thorp oraz światowego giganta HOK. Powstały obiekt rozwiązuje podstawowy problem tego proponowanego przed laty: nie narzuca się swoją skalą i nie zakłóca krajobrazu miasta.

Zatopiona w dnie morza widownia może pomieścić 50 tys. widzów w wyjściowym układzie, ale zakłada możliwość redukcji trybun na mniejsze imprezy oraz podniesienia pojemności do 65 tys. widzów na najważniejsze wydarzenia. Dominującym elementem ma być dach zawieszony jak lekka korona, zapewniając ochronę nie tylko kibicom, ale też spacerowiczom na nabrzeżu.

Ponieważ władze Auckland wykluczyły publiczne finansowanie stadionu, konsorcjum zapewnia, że powstanie on w całości ze środków prywatnych. Ale pod paroma warunkami.

Po pierwsze, na pozostałej powierzchni Bledisloe Wharf ma powstać prywatna inwestycja uwzględniająca 2,5 tys. mieszkań, 360 tys. m² powierzchni komercyjno-rekreacyjno-biurowej (w sumie po 6 tys. mieszkańców i miejsc pracy), w tym podziemne parkingi. Po drugie, pod osiedle trzeba by wówczas zagospodarować również Eden Park, który nie będzie dłużej potrzebny.