Soldier Field – opis stadionu

Budowa pierwszego stadionu na południe od centrum Chicaco ruszyła w 1919 roku i zakończyła się w 1924. Soldier Field swą nazwą upamiętnia żołnierzy poległych w wojnach toczonych przez USA, a jego architektura od początku była monumentalna. Zewnętrzne ściany zostały wykonane w stylu greko-romańskim, nawiązując do antycznej architektury m.in. doryckimi kolumnami.

Początkowo jedynie naśladujące historyczne budowle, z czasem elementy zewnętrznej architektury same nabrały zabytkowej wartości. Obiekt wpisano na narodową listę zabytków. Jednak w 2001 właściciel stadionu zasugerował jego kompletną przebudowę poprzez wybudowanie wewnątrz starych murów nowego, wyłącznie futbolowego obiektu.

Plan spotkał się z miażdżącą krytyką, jednak został zrealizowany. Aktualny stadion powstał w 2003 roku, zachowując jedynie zewnętrzny mur po poprzedniku. Po zmianach nie milkły komentarze – z jednej strony budynek stracił miano zabytku z powodu zakresu ingerencji, ale z drugiej otrzymał m.in. nagrodę za jakość architektury od American Institute of Architects w 2004.

Widzowie przybliżyli się do boiska bardziej niż na innych obiektach NFL, a niesymetryczne trybuny z ciekawie zabudowaną komercyjną wschodnią częścią stały się wyróżnikiem stadionu. Pojemność spadła względem wyjściowej bardzo znacząco (z 74 do 61,5 tys. widzów), za to komfort i możliwości biznesowe pozwoliły na lata wyprzedzić wiele innych aren NFL.

Od otwarcia we wrześniu 2003 gospodarzem pozostaje zespół Chicago Bears, choć w tę rolę tymczasowo wcielił się również klub MLS Chicaco Fire, zanim przeniósł się do Bridgeview (w 2020 Fire powrócili na Soldier Field). Chicagowski stadion wykorzystywały również reprezentacje narodowe, w tym ta piłkarska. Poprzedni obiekt miał zresztą niemałe tradycje piłkarskie jako organizator Mistrzostw Świata 1994.