Levi's Stadium – opis stadionu

Plany budowy nowego stadionu dla San Francisco 49ers pojawiły się już w 1997, ale mimo wsparcia w referendum nie udało się wówczas ruszyć z przebudową Candlestick Park. W 2006 pojawiła się koncepcja postawienia areny na parkingu starego stadionu, jako części kandydatury do organizacji Igrzysk Olimpijskich. Pomysł upadł jednak po tym, jak właściciele 49ers zaczęli w tym samym roku przymierzać się do przeniesienia klubu poza granice miasta, do Santa Clara.

Właśnie tu ostatecznie zatwierdzono budowę, której zielone światło dali mieszkańcy w 2010 roku. Pracownia HNTB stworzyła koncepcję stadionu o ważącej 75 tys. ton stalowej konstrukcji, w znacznej mierze wyeksponowanej z punktu widzenia przechodnia. Dominującym elementem jest wysoki budynek zachodniej trybuny, na dachu którego powstał ogród (2,5 tys. m2) oraz niewielka elektrownia słoneczna (1,9 tys. m2).

Trybuny podzielono na trzy główne poziomy, w sumie oferujące ponad 68,5 tys. miejsc z możliwością powiększenia do 75 tysięcy. Rozkład nie jest jednak równomierny – na północy i południu widownia jest niższa, by zrobić miejsce dla telebimów o powierzchni ponad 890 m2 każdy. Z kolei główna trybuna skupia większość najdroższych miejsc, wliczając 9 tys. foteli biznesowych oraz aż 176 lóż na trzech poziomach.

Inwestycja warta 1,27 mld $ (w większości pokryta przez miasto) powstała w zaledwie 819 dni dzięki prostej budowie z elementów prefabrykowanych. Wysokie koszty były podyktowane m.in. bogatym wyposażeniem obiektu (np. aż 800 punktów handlowych), ale też wykorzystaniem ekologicznych rozwiązań. Obiekt wykorzystuje ponownie wodę, część materiałów pochodzi z recyklingu, a to w połączeniu z innymi elementami strategii pozwoliło na uzyskanie złotego certyfikatu LEED.

W maju 2013 inwestor podpisał umowę na nazwę stadionu z gigantem odzieżowym Levi’s. Przez pierwsze 20 lat obiekt będzie nosił nazwę Levi’s Stadium za ok. 200 mln $, co w chwili podpisania było trzecim najwyższym kontraktem w historii.