Oklahoma Memorial Stadium – opis stadionu

Choć pierwszy mecz w tym miejscu rozegrano już w 1923 roku, dopiero dwa lata później pojawiła się pierwsza trybuna. Po zachodniej stronie boiska stanęła wielka konstrukcja dla 16 tysięcy widzów, a w 1929 dołączyła do niej „bliźniaczka” na wschodzie. W takiej formie obiekt przetrwał 20 lat, od początku z nazwą Memorial Stadium (dla uczczenia ofiar I wojny światowej, później każdej kolejnej z udziałem USA).

Złoty okres w rozwoju stadionu przyszedł u początku lat 50., gdy zespół Sooners 7-krotnie w ciągu ćwierćwiecza był mistrzem kraju. W 1950 domknięto północny łuk, a w 1959 pojawiła się południowa trybuna (pojemność ponad 61 tys.). Co ciekawe, na południu nie ma narożników, ponieważ trzeba by wówczas usunąć przynajmniej jedno z boisk treningowych i/lub część centrum treningowego przy trybunie. Pozostało więc budować w górę i w 1975 powstał górny poziom trybuny zachodniej.

Później stadion w niezmienionej formie stał latami i trzeba przyznać, że miał spore braki. Dość powiedzieć, że aż do 1997 (!) nie było tu sztucznego oświetlenia, a do 2003 cała wschodnia trybuna nie miała jedynie ubite drogi dojścia, przez co przy okazji meczów podnosiły się chmury kurzu.

Wreszcie w 2003 roku udało się przeprowadzić największą do dziś modernizację. Z jednej strony cały stadion otrzymał nowe siedziska, toalety i inne elementy wyposażenia. Z drugiej – wschodnia trybuna otrzymała nadbudowę z 27 lożami. Dzięki temu pojemność zatrzymała się na poziomie ponad 81 tysięcy, jednak ma urosnąć do 84 już w 2016 roku.

Interesująca jest kwestia nazwy. Gdyby trzymać się wszystkich używanych członów, należałoby nazywać obiekt Gaylord Family Oklahoma Memorial Stadium at Owen Field. Rodzina Gaylordów uczestniczyła w finansowaniu prac z 2003, za co otrzymała miejsce w nazwie. Z kolei Owen Field to nazwa nadana osobno boisku, na cześć trenera Benniego Owena, który w 1923 sam zbierał pieniądze na budowę obiektu.