Royal Memorial Stadium – opis stadionu

Od początku poświęcony był weteranom – najpierw tym z I wojny światowej, później z II i kolejnych, w których brali udział mieszkańcy Teksasu. Stąd nazwa Memorial Stadium, do której z czasem „doklejono” nazwisko Darrella K Royala, trenera zespołu Longhorns.

Trybuny dla 27 tys. osób po dwóch stronach boiska, a między nimi jeszcze bieżnia lekkoatletyczna – tak wyglądał stadion University of Texas w chwili otwarcia w 1924 roku. Wówczas należał do największych stadionów akademickich tego rodzaju, ale wkrótce zaczął rosnąć: już dwa lata po otwarciu na północy domknięto podkowę i udało się przekroczyć barierę 40 tys. widzów.

W 1948 dobudowano po obu stronach boiska dalsze sektory, a południowa strona (co prawie nie zmieniało się przez lata!) pozostała niezabudowana. Mimo otwartego południowego łuku stadion zyskał pojemność prawie 80 tys. już w 1971, gdy po zachodniej stronie powstał ogromny górny poziom, daleko zachodzący nad trybuny poniżej.

To wyjątkowo ciekawa konstrukcja, pod którą w 1997 podwieszono (!) loże biznesowe. Było ich 14, a znacznie więcej, bo aż 58, otwarto rok później po wschodniej stronie. Ponad granicę 80 tysięcy udało się jednak przejść dopiero w 1999, gdy zniknęła bieżnia, a zastąpiły ją nowe dolne rzędy widowni (boisko obniżono o 2m).

Najdroższa dotąd, warta prawie 150 mln $ rozbudowa odbyła się w 2007-2008, gdy po północnej stronie nadbudowano górne trybuny. Miejsca biznesowe, nowa elewacja i zaplecze, a do tego skwer w narożniku północno-zachodnim zmieniły wizerunek stadionu.

Do dziś po południowej stronie funkcjonuje tylko niewielka stalowa trybuna, a za nią ogromny telebim. Dlatego uniwersytet rozważa zabudowę tej części po prawie stuleciu. Biorąc pod uwagę, że obiekt dziś jest już jednym z największych na świecie, taka rozbudowa może pozwolić mu na przejęcie statusu największego.