Mercedes-Benz Stadium – opis stadionu

Kiedy wygrywali konkurs architektoniczny na nowy stadion w Atlancie, nazywali się jeszcze 360 Architecture. Firma przemianowana później na HOK zaoferowała dwa warianty wielkiej areny NFL i MLS. Pierwszy zapowiadał stadion, którego ściany i dach całe rozwierają się w pogodne dni. Odważny, ale mało realny pomysł, potencjalnie skrajnie trudny i kosztowny do wykonania. Drugą opcją był „Panteon” – kopuła luźnie nawiązująca funkcją do rzymskiego pierwowzoru, z pierwszym na świecie dachem składającym się z ośmiu płatów i działającym jak przesłona aparatu. Właśnie tę wizję wybrano jako zwycięską.

Już rok później, w połowie maja 2014, ruszyły prace budowlane na działce przylegającej od południa do Georgia Dome. Następca z jednej strony miał być nieco mniejszy pod względem pojemności (nominalnie 71 zamiast 74 tysięcy), ale z drugiej znacznie większy w kwestii powierzchni użytkowej. To oznacza inny układ widowni, uwzględniający wysokie na 16 pięter okno kryte przezroczystym ETFE na wschodzie, a także znacznie więcej miejsca dla widzów.

Widownia została podzielona na dwa duże poziomy, pomiędzy którymi znalazły się dwa balkony z lożami i miejscami premium. Wyjątkiem jest wspomniana wschodnia trybuna, gdzie widownia jest niższa, by odsłonić pozostałym panoramę Atlanty. Jednopoziomowa trybuna ma tutaj kształt skrzydła, nawiązujący do symboliki Atlanta Falcons. Podczas ich meczów liczba widzów ma wynosić 71 tysięcy, z kolei dla kibiców piłkarskiego Atlanta United przewidziano niecałe 32,5 tys. miejsc. Na szczególnie ważne imprezy, jak Super Bowl 2019, będzie można wpuścić 75 tysięcy i jeszcze więcej (83 tys.) na mecze koszykówki.

Najcenniejsze w tym stadionie jest jednak nie to, na czym siedzą widzowie, ale co wisi nad nimi. Kopuła na planie ośmiokąta to jedyna w swoim rodzaju konstrukcja na świecie, wykorzystująca trudne do wyobrażenia 27,5 tys. ton stali! Z tej masy „tylko” 3,5 tys. ton waży dach ruchomy złożony z 8 płatów, które zasuwają się z zadziwiającą lekkością w ciągu 12 minut.

Pod dachem wisi kolejna niespotykana w innych miejscach atrakcja: panoramiczny ekran, który wykorzystuje aż 37 mln diod LED. W chwili otwarcia to dało mu prymat wśród wszystkich telebimów na arenach sportowych, z łączną powierzchnią 5793 m².

Symetryczny i harmonijny kształt idzie w parze z przyjaznością dla środowiska. Stadion jest jednym z pierwszych zaprojektowanych z myślą o osiągnięciu platynowego certyfikatu LEED, uzyskiwanego za wykorzystanie technologii na rzecz zrównoważonego rozwoju. Choć sam stadion nie jest elektrownią słoneczną, to obok niego znajduje się spora farma, a sama arena posiada ogromny zbiornik retencyjny, który na co dzień gromadzi wodę do wykorzystania wewnątrz.

Ostatecznie budowa stadionu trwała kilka miesięcy dłużej niż pierwotnie planowano, głównie z uwagi na złożoność konstrukcji dachu. Od oficjalnego rozpoczęcia budowy do meczu otwarcia minęło dokładnie 1200 dni, a więc trzy lata i jeden kwartał. Znacznie bardziej zmieniły się koszty. Na wczesnym etapie planowania, jeszcze w 2011, stadion miał kosztować ok. 700 mln $, później skorygowane do 950 milionów. Finalna kwota zbliżyła się jednak do 1,6 mld dolarów, co czyni ten obiekt jednym z najdroższych w historii.