LA Memorial Coliseum – opis stadionu

Pierwsze prace nad budową największego stadionu dla Los Angeles ruszyły w 1921 roku. Ogromna konstrukcja z nasypów została utworzona w układzie wschód-zachód i – co nie było wówczas powszechne, w nasypach utworzono już wtedy tunele dla widzów wchodzących na trybuny. Otwarcie nastąpiło wiosną 1923 roku i wówczas obiekt mieścił ok. 75 tys. widzów.

Wkrótce jednak Los Angeles otrzymało prawo do organizacji Igrzysk Olimpijskich 1932, przez co bardzo szybko stadion rozbudowano do aż 79 rzędów na całym obwodzie (z wyjątkiem wschodniej bramy). Ponieważ o krzesełkach nie było wtedy mowy, całość mieściła aż 101,5 tys. osób. Była to pierwsza i do dziś ostatnia rozbudowa tego obiektu.

Ozdobą stadionu jest wschodni front z ozdobną bramą, do której prowadzi szeroka parkowa aleja. Przez lata brama stała się miejscem upamiętnienia sportowców (wszystkich medalistów Igrzysk 1932 i 1984), a przed drugimi z goszczonych tu Igrzysk Olimpijskich powstała również ozdobna rzeźba ku czci sportowców. W 1984 cały stadion wpisano na listę zabytków.

Przez lata arena przechodziła serie modernizacji, wliczając pogłębienie niecki i budowę dodatkowych rzędów bliżej boiska (1993), całkowite wymiany infrastruktury zaplecza, siedzisk czy elektroniki. Kształt pozostał jednak niezmieniony. Największe w historii inwestycje w obiekt są zaplanowane na najbliższą dekadę.

Lista wydarzeń, które odbywały się w tej prestiżowej lokalizacji jest niezwykle długa. Poza dwiema edycjami Igrzysk Olimpijskich regularnie mecze rozgrywało tu kilkanaście (!) drużyn futbolu amerykańskiego. Spośród nich do dziś pozostał jedynie zespół Trojans, reprezentujący barwy University of South California. Był nawet piłkarski gospodarz – klub Aztecs (przez 2 sezony). Odbywały się tu rozmaite turnieje towarzyskie, a także aż 5 edycji (!) kontynentalnego Gold Cup.