Michigan Stadium – opis stadionu

Decyzja o budowie nowego stadionu dla University of Michigan zapadła w 1926 roku, a prace nad koncepcją wizjonera Fieldinga Yosta zaczęły się wkrótce później. Choć nie do końca udało się zrealizować jego wizję – zakładał powstanie stadionu na 100-150 tysięcy widzów, a władze uczelni zgodziły się na 72 tysiące. Już w 1927, gdy budowa była w toku, Yost „przepchnął” dodatkowe 12 tys. miejsc tymczasowych na drewnianych rzędach nad koroną stadionu.

Wzorowany na Yale Bowl stadion przebił swój pierwowzór skalą, ponieważ całą pojemność startową (72 tys.) ulokowany pod poziomem gruntu, na zboczach sztucznej niecki. Co ciekawe, budowa napotkała na poważne problemy z powodu podziemnego strumienia, który doprowadził do powstania efektu ruchomych piasków. W grząskim podłożu niecki utonął w całości jeden z dźwigów, który do dziś spoczywa pod stadionem.

Finansowany prywatnie przez uczelnię (obligacjami) stadion kosztował prawie milion dolarów. Jego standard z biegiem czasu się poprawiał, np. od 1930 był pierwszym obiektem z elektronicznie mierzonym czasem. Z biegiem lat do 72 rzędów zaczęły dochodzić kolejne, a dzięki dobudowaniu loży prasowej w 1956 udało się przekroczyć upragnione 100 tysięcy pojemności.

Wielka rozbudowa nadeszła późno, dopiero w 2006 roku. Zaczęła się wówczas budowa dwóch ogromnych pawilonów po wschodniej stronie boiska, dzięki którym prawie udało się przekroczyć oficjalnie 110 tysięcy miejsc. Za to na pewno University of Michigan zwielokrotniło potencjał komercyjny stadionu, który otrzymał za 226 mln $ ogromne zaplecze biznesowe z lożami, restauracjami i salami balowymi.

O niesamowitej skali stadionu i zapotrzebowania może świadczyć fakt, że od listopada 1975 nigdy (!) nie odnotowano na nim widowni poniżej 100 tysięcy osób. W przypadku meczów Wolverines seria tak wielkich widowisk idzie już ku 300 z rzędu! Jakby tego było mało, w 2013 udało się pobić rekord wszechczasów dla jakiegokolwiek meczu NCAA i NFL – ponad 115 tysięcy.