Kompletujemy listę największych stadionów w Stanach Zjednoczonych i wciąż nie możemy wyjść z podziwu. Tyle tak niesamowitych aren sportowych, a wszystkie poza ligą zawodową…

Doak Campbell Stadium, Tallahassee, Floryda (82 300)

© Scott S. Baxter

Stojący w śródmieściu stadion zaczął skromnie, choć w 1950 roku inne uczelnie często miały już bardziej okazałe areny futbolowe. Florida State University przygotował dla swoich fanów najpierw 15 tys. miejsc, ale po zaledwie dekadzie przybyło już prawie 10 tysięcy kolejnych. Od początku do końca jednopoziomowe, trybuny rosły z kolejnymi latami kilkanaście razy, osiągając wreszcie w 2003 roku 82,3 tys. widzów.

Tak wysoka pojemność przy zachowaniu jednego poziomu widowni jest imponująca, choć to nie ona przysporzyła stadionowi sławy. Wśród innych legendarnych stadionów futbolu uniwersyteckiego ten wyróżnia się stroną zewnętrzną. Okazałe trybuny są bowiem w całości „oklejone” budynkami akademickimi i pokryte czerwoną cegłą. Przejeżdżając obok samochodem można nawet nie zdawać sobie sprawy, że ten ogromny fragment kampusu jest faktycznie stadionem. Swoje siedziby mają tu biura rekrutacji, kadr i kilka wydziałów uniwersytetu.

© katrinaelsi 

Od pierwszego dnia funkcjonowania stadion jest siedzibą Seminoles, a patronem jest Doak Campbell, rektor uczelni z połowy XX wieku. Do 2015 roku tutejszy zespół rozegrał prawie 400 spotkań, wygrywając znakomitą większość z nich. Od 1988 prawie zawsze wygrywają, a wiele zwycięstw przypadło na okres trenera Bobbiego Bowdena, któremu zadedykowano nazwę boiska.

W 2015 roku wystartowała gruntowna renowacja całej infrastruktury stadionu i rozbudowa południowej trybuny. Inwestycja dostarczy stadionowi aż 6 tys. częściowo krytych miejsc premium (kosztem części zwykłych miejsc), a także jednego z największych w okolicy centrów konferencyjnych pod trybuną.

Oklahoma Memorial Stadium, Norman, Oklahoma (82 112)

© Milanite

Choć pierwszy mecz w tym miejscu rozegrano już w 1923 roku, dopiero dwa lata później pojawiła się pierwsza trybuna. Po zachodniej stronie boiska stanęła wielka konstrukcja dla 16 tysięcy widzów, a w 1929 dołączyła do niej „bliźniaczka” na wschodzie. W takiej formie obiekt przetrwał 20 lat, od początku z nazwą Memorial Stadium (dla uczczenia ofiar I wojny światowej, później każdej kolejnej z udziałem USA).

Złoty okres w rozwoju stadionu przyszedł u początku lat 50., gdy zespół Sooners 7-krotnie w ciągu ćwierćwiecza był mistrzem kraju. W 1950 domknięto północny łuk, a w 1959 pojawiła się południowa trybuna (pojemność ponad 61 tys.). Co ciekawe, na południu nie ma narożników, ponieważ trzeba by wówczas usunąć przynajmniej jedno z boisk treningowych i/lub część centrum treningowego przy trybunie. Pozostało więc budować w górę i w 1975 powstał górny poziom trybuny zachodniej.

Fot: Tony (cc: by-nc)

Później stadion w niezmienionej formie stał latami i trzeba przyznać, że miał spore braki. Dość powiedzieć, że aż do 1997 (!) nie było tu sztucznego oświetlenia, a do 2003 cała wschodnia trybuna nie miała jedynie ubite drogi dojścia, przez co przy okazji meczów podnosiły się chmury kurzu. Wreszcie w 2003 roku udało się przeprowadzić największą do dziś modernizację. Z jednej strony cały stadion otrzymał nowe siedziska, toalety i inne elementy wyposażenia. Z drugiej – wschodnia trybuna otrzymała nadbudowę z 27 lożami. Dzięki temu pojemność zatrzymała się na poziomie ponad 81 tysięcy, jednak ma urosnąć do 84 już w 2016 roku.

Interesująca jest kwestia nazwy. Gdyby trzymać się wszystkich używanych członów, należałoby nazywać obiekt Gaylord Family Oklahoma Memorial Stadium at Owen Field. Rodzina Gaylordów uczestniczyła w finansowaniu prac z 2003, za co otrzymała miejsce w nazwie. Z kolei Owen Field to nazwa nadana osobno boisku, na cześć trenera Benniego Owena, który w 1923 sam zbierał pieniądze na budowę obiektu.

Clemson Memorial Stadium, Clemson, Karolina Południowa (81 500)

© Clemson News Room

Na stronach Clemson University historię tego stadionu zaczyna anegdotyczna wypowiedź byłego trenera Jessa Neely’ego, który przed odejściem z uczelni apelował, by uniwersytet nie inwestował w nowy stadion. „Dołóżcie 10 tysięcy miejsc za YMCA i nigdy nie będziecie potrzebować więcej” – miał powiedzieć Neely. Dokładnie pół wieku później na meczach Clemson Tigers było średnio prawie 80 tys. widzów i wszyscy mogą się cieszyć, że rady byłego trenera nie posłuchano.

Stadion zaczął swe istnienie faktycznie od „dostawienia jednej trybuny” do boiska w 1942 roku, ale była ponad dwukrotnie większa niż ta sugerowana przez Neely’ego. W chwili otwarcia południowa trybuna mieściła 20,5 tys. widzów i przez 16 lat pozostała jedyną na stadionie. W 1958 doszło 18 tys. miejsc na północy, a w 1960 dobudowano również niewielką trybunę zachodnią.

© Clemson News Room

Przez prawie dwie kolejne dekady stadion się nie zmieniał, ale w latach 1978-1982 obie trybuny wzdłuż boiska otrzymały górne poziomy, dzięki czemu ich rozmiar jest imponujący. Skalę podkreślają bardzo niewielkie konstrukcje na wschodzie i zachodzie. Zachodnią trybunę co prawda kompletnie przebudowano w latach 2005-2009, jednak zachowała tylko jeden poziom zwieńczony strefą komercyjną.

Najciekawsza na stadionie jest jednak ta najbardziej pusta strona, wschodnia. Do dziś centralna część niecki nie ma krzesełek, jest nazywana wzgórzem (The Hill). Organizatorzy wpuszczają na zielony nasyp ok. 4 tys. widzów, jednak wcześniej przed każdym meczem z nasypu zbiegają zawodnicy. Tradycja zbiegania sięga wielu dekad i wywodzi się z historycznego układu szatni. Pomieszczenia dla zawodników były na wschodzie, tymczasem dziś są na zachodzie i futboliści są podwożeni na wschód autobusami przed meczem! Wzgórze dekoruje również kamień z Doliny Śmierci, ponieważ stadion ma właśnie taki przydomek i pamiątce w 1966 nadano wymiar symboliczny.