Ohio Stadium – opis stadionu

Konieczność budowy nowego stadionu dla zespołu Buckeyes stwierdzono w połowie lat 1910., choć powstały w 1918 majestatyczny projekt budził wątpliwości swoim rozmachem. Pojemność aż 66 tysięcy dla wielu sceptyków była zbyt duża i istniały obawy, że tak duży stadion powstający na północ od Columbus (wtedy jeszcze okalały go pola uprawne) może się nie zapełniać.

Budowa trwała niewiele ponad rok i w swoim czasie była największym na świecie obiektem z betonowaniem na miejscu. Wykorzystano w niej wiele rzadkich wówczas rozwiązań, jak np. ściany szczelinowe. Trybuny powstały w całości nad ziemią z uwagi na sąsiedztwo rzeki Olentangy i od początku miały dwa poziomy. Zgodnie z projektem od południa stadion kończyły dwie wieże, a od północy rotunda nawiązująca do rzymskiego Panteonu. Klasyczne nawiązania były wówczas wszechobecne w amerykańskiej architekturze, ale stadion nazwano mniej wzniośle – po prostu podkową. To oczywiście efekt jego kształtu z otwartą południową stroną.

W latach 20. i 30. zapełniał się rzeczywiście rzadko, spełniając do pewnego stopnia obawy sceptyków. Później jednak nadeszły znacznie lepsze czasy i od 1944 roku rósł co dekadę. Pierwotną fasadę przysłoniła nowa, gdy rozbudowano najwyższe rzędy trybun.

 Prawie od początku z bieżnią lekkoatletyczną, stadion stracił ją w 1998 roku. Obniżono wówczas murawę o 4,4m, a w miejscu torów dla biegaczy powstały nowe rzędy krzesełek. Za południową bramką stanęła okazała trybuna, która częściowo domyka stadion, choć pozwala mu zachować charakterystyczny kształt podkowy.

Ostatecznie stadion zdołał przekroczyć pojemność 100 tysięcy w 2001 roku i od tego czasu wciąż nieznacznie rośnie. Tak ogromny rozmiar jest zadowalający podczas meczów Buckeyes, jednak dla grających tu tymczasowo Columbus Crew okazał się przytłaczająco duży. Dlatego zespół piłkarski w 1999 przeniósł się na własny obiekt.