Beaver Stadium – opis stadionu

Historia tego stadionu należy do rzadkich przypadków, ponieważ zaczęła się w innym miejscu! Pierwotnie Beaver Field stał ok. 1,5km na zachód od jego ostatecznej lokalizacji. Powstał w 1909 roku z drewnianymi trybunami. W 1936 zastąpiły je nowe, ze stali. I właśnie tę konstrukcję o pojemności 30 tys. widzów w całości przeniesiono o milę na wschód, do północno-wschodniego rejonu kampusu Pennsylvania State University,  gdzie dziś stoi.

Operacja przenoszenia rozpoczęła się w 1959 roku i zakończyła latem 1960. W nowej lokalizacji stadion otrzymał dodatkowych 16 tys. miejsc, a trybuny dla 46 tysięcy miały kształt podkowy. Nie minęła dekada, a konieczna była rozbudowa: do 48 tys. w 1969, potem do 57 tys. w 1972 i tuż ponad granicę 60 tys. w 1976.

Zaledwie dwa lata później obiekt urósł o kolejnych 16 tysięcy miejsc! Nie tylko rozmach rozbudowy był imponujący, ale też sposób jej przeprowadzenia. Istniejące trybuny pocięto na części, a następnie zostały podniesione hydraulicznie, by zrobić miejsce dla nowych, żelbetowych trybun u podstawy. Ten krok wiązał się z usunięciem bieżni, w miejscu której powstały nowe najniższe rzędy.

Po kolejnych rozbudowach w 1980 stadion osiągnął ponad 80 tysięcy, ale dopiero w 1984 otrzymał sztuczne oświetlenie.  Przez wszystkie lata do tego momentu trybuny pozostawały jednopoziomowe. Dopiero w 1991 dodano ogromny drugi poziom za północną bramką (10 tys. miejsc), a dekadę później aż dwa poziomy za południową (11,5 tys. miejsc). Również w 2001 pojawiło się 60 skyboksów na koronie najwyższej jednopoziomowej trybuny – wschodniej. Łącznie trybuna ma 112 rzędów!

Od momentu osadzenia stadionu w 1960 jego historia to ciągły rozrost aż do dzisiejszego poziomu ponad 106 tysięcy miejsc. Za to nazwa od samego początku, jeszcze przed przenosinami w nowe miejsce, pozostaje prawie niezmienna – poświęcona Jamesowi A. Beaverowi, weteranowi wojny secesyjnej, gubernatorowi i jednemu z współtwórców uniwersytetu.