Goodison Park – opis stadionu

Decyzję o przeprowadzce na Goodison Road władze Evertonu podjęły po tym, jak nie udało się związać przyszłości klubu z poprzednim dzierżawionym obiektem – Anfield. W 1892 miejscowy wykonawca otrzymał zlecenie budowy trzech trybun (dwóch odkrytych i jednej krytej) o łącznej pojemności 11 tys. widzów (po 4 na odkrytych i 3 na zadaszonej). Wzniesienie ich zajęło zaledwie pół roku, a stadion był pierwszym w Anglii typowo piłkarskim obiektem sportowym i zaledwie drugim na świecie (po Celtic Park, otwartym kilka dni wcześniej).

Do 1895 klub dzierżawił obiekt z uwagi na koszty wykupu, ale po tym okresie przejął stadion na własność. W latach 1906 i 1909 powstały dwie nowe trybuny – obie piętrowe. W 1926 i 1938 doszły do nich dwie kolejne i stadion stał się w całości dwupoziomowy. Trzy z trybun zaprojektował słynny Archibald Leitch.

Pierwszy mecz przy sztucznym oświetleniu przyszedł w 1957, a że były to derby przeciwko Liverpoolowi, zgromadziły prawie 60 tys. osób. Zaledwie rok później na Goodison Park powstała pierwsza w Anglii podgrzewana murawa, a w 1971 – pierwsza tablica wyników. Wielkie wyzwanie przyszło wraz z zaostrzeniem przepisów po Hillsborough. Ostatni mecz z miejscami stojącymi (a te były na trzech z czterech trybun) odbył się w 1991. Po jednej stronie udało się zainstalować krzesełka na istniejącej konstrukcji, po drugiej powstały nowe wylewki, a trzecia – południowa – została zburzona i zbudowana w 1994 od podstaw.

Przez lata na tym stadionie odbyło się najwięcej meczów w pierwszej lidze ze wszystkich angielskich aren – Everton opuścił najwyższą klasę rozgrywkową na zaledwie 4 lata w całej swojej historii. Dodatkowo tylko przez 6 sezonów klub nie mieścił się w pierwszej dziesiątce kraju pod względem frekwencji, osiągając rekordową średnią 51,6 tys. widzów na mecz w 1963 roku. Obiekt był też miejscem wielu meczów międzynarodowych, na czele ze spotkaniami Mundialu 1966, kiedy odbywał się tu nawet półfinał.

Jak Goodison Park prezentuje się na tle pozostałych stadionów ligi?