Hillsborough – opis stadionu

Wiosną 1898 roku był jeszcze pofałdowaną łąką ukwieconą mleczami. Rok później, z konieczności, stał się domem Sheffield Wednesday. Poprzedni stadion Olive Grove został zajęty na poczet inwestycji kolejowych, ale przetrwał w symboliczny sposób dzięki przeniesieniu trybuny na 3 tys. miejsc w nową lokalizację. Hillsborough to nazwa osiedla w Owlerton (stąd przydomek „Owls” – „Sowy”), w chwili powstania obiektu jeszcze poza granicami miasta. Do 1914 roku obiekt nosił nazwę Owlerton, ale później przyjęła się ta „osiedlowa”.

W świadomości wielu ludzi pozostanie przede wszystkim jako miejsce tragedii z 1989 roku, ale jego historia jest znacznie bogatsza. Niestety, nie brakuje w niej innych smutnych wydarzeń. Już w 1914 roku, przy okazji pierwszej rozbudowy, doszło do bardzo poważnego wypadku. Na widzów zawaliła się ściana, raniąc 75 osób. Później przyszły lepsze lata, kiedy Hillsborough stało się jednym z najważniejszych obiektów Anglii, miejscem decydujących meczów krajowego pucharu (aż 27 półfinałów!) i przede wszystkim magnesem dla ogromnych mas kibiców. Dla oddania skali, w jakiej rosła widownia warto powiedzieć, że zaraz po otwarciu mieścił ok. 5 tys. widzów. W 1914 roku miał już 43 tys. miejsc, a w 1934 roku osiągnął najwyższą widownię w swojej historii – ponad 72 tysiące.

Nic dziwnego, że jeden z najważniejszych stadionów w kraju został włączony do Mistrzostw Świata 1966, a później również do Euro 96. Niestety, to nie te sportowe, lecz tragiczne wydarzenia 15 kwietnia 1989 przyniosły obiektowi największą, niechlubną sławę. Z powodu fatalnej organizacji meczu przez policję i związek piłkarski zginęło 96 kibiców Liverpoolu, którzy przyjechali na kolejny półfinał rozgrywany właśnie na Hillaborough. Choć policja i część mediów próbowały zrzucić winę na kibiców/chuliganów, oficjalne śledztwo wykazało winę po stronie ludzi odpowiadających za bezpieczeństwo widzów, a nie po stronie chuliganów, bo incydentów z ich udziałem nie było.

Po tych wydarzeniach stadion zamknięto na czas poprawy bezpieczeństwa, a tragedia wywołała zmiany w przepisach i falę modernizacji nie tylko w całej Anglii, ale też na świecie. Standardem stały się miejsca siedzące, a wysokie ogrodzenia zastąpiono mniejszymi, z wejściami na murawę na wypadek ewakuacji. Pierwszy znaczący mecz rozegrano tu dopiero w 1996, bo mimo tragedii Euro 96 się odbyło. Jak na ironię, dziś obiekt nie spełnia wszystkich rekomendacji wydanych po tragedii z 1989 roku – sektor w jednym z narożników nie ma dachu, podczas gdy Raport Taylora zalecał instalację dachu wszędzie tam, gdzie są krzesełka.

Choć od czasu tragedii nie zmienił się diametralnie, stadion stale jest popularny wśród fanów Wednesday, którzy od lat odwiedzają go co mecz w liczbie nie mniejszej niż 20 tys. osób. Biorąc pod uwagę tułaczkę klubu po niższych ligach wynik jest imponujący. Trudno zresztą znaleźć drugi tak wielki stadion poza Premier League.