Carrow Road – opis stadionu

Norwich City poszukiwali nowego stadionu od 1926 roku, kiedy ich ówczesny obiekt okazał się za mały. Jego stan pozostawiał też wiele do życzenia, czego dowodem było zapadnięcie się części boiska aż o 9 metrów w 1935 roku, wskutek zawalenia wyrobiska pod stadionem. Nie pomogło łatanie - FA nie zgodziła się na dalsze używanie stadionu.

Klub kupił więc działkę przy Carrow Road i został tam do dziś. Pierwsze trybuny budowano w ekspresowym tempie. Przetargi zajęły 11 dni, a same prace zaledwie 82 dni. Z tego względu nazywano stadion przy Carrow Road "ósmym cudem świata". Co ciekawe, już na początku swego istnienia mieścił ok. 38 tys. widzów na trzech odkrytych trybunach stojących i jednej zadaszonej. Wkrótce później, w 1938 roku, pojawił się tam nietypowy gość - król Jerzy VI. Jako pierwszy władca w historii zagościł on na meczu drugiej ligi. Norwich podejmowało wtedy Millwall.

W 1956 roku powstały maszty oświetleniowe, ktore o mało nie doprowadziły do bankructwa klubu, a w kolejnym pięcioleciu zadaszono dwie trybuny. Później przyszły lata wymuszające podniesienie standardu. Najpierw zaostrzono wymogi po katastrofie w Glasgow (1971), później po pożarze, który strawił jedną z trybun Carrow Road w 1984. I wreszcie po Hillsborough wszystkie miejsca musiały być siedzące. W ramach tej modernizacji na stadionie pojawił się hotel, który wypełnił jeden z narożników.