Enea Stadion – opis stadionu

Modernizacja dawnego stadionu zaczęła się w 2003 roku od budowy nowej czwartej trybuny, która zamykała „podkowę” z nasypów ziemnych. Wstępnie miała być „tylko” ostatnią trybuną stadionu, a stała się pierwszą tego nowego. W biurze poznańskiej firmy Modern Construction Systems szybko powstała ogólna koncepcja przebudowy pozostałych i ich zadaszenia, która jednak okazała się nierealna i trzeba było szukać innego rodzaju pokrycia.

Ustalono, że wszystkie cztery trybuny będą zadaszone lekką konstrukcją z poszyciem z membrany. Jednak w trakcie prac wielokrotnie zmieniały się szczegóły koncepcji, dlatego budowany etapami obiekt ma różniące się od siebie trybuny. Północna „czwarta” ma dwa poziomy, przeciwległa południowa (II) już trzy, a budowane jako ostatnie sektory wzdłuż boiska podzielono na dwa poziomy, ale znacznie wyższe od tych z północy. Łącznie dało to pojemność znacznie wyższą od minimalnej koniecznej do goszczenia Euro 2012 - 43 269 miejsc.

Ogromny dach unoszą kratownice oparte w narożnikach obiektu. Łączna waga czterech głównych elementów i mniejszych, wspierających, to aż 7000 ton. Na nich rozpięta jest membrana, która z dachu przedłuża się na fasady stadionu, gdzie można ją podświetlać w dynamiczny sposób na różne kolory.

Koszt stadionu okazał się znacznie wyższy od przewidywań – od 2003 roku do 2011 (kiedy konieczne było wykonanie kładki dla przyjezdnych oraz wyposażenie obiektu) inwestycja pochłonęła 746 mln zł. Mimo dużych wydatków stała się obiektem powszechnej krytyki m.in. z powodu częstego zalewania pomieszczeń przy okazji opadów i konieczności częstej wymiany murawy – w pierwszym roku działania wymieniano ją sześć razy.

Stadionem zarządza Lech Poznań. W czerwcu 2013 klub podpisał pierwszą umowę sponsorską z firmą INEA, na mocy której obiekt nosił nazwę INEA Stadion do 2018. W lipcu 2023 nowym sponsorem tytularnym została spółka Enea.

Jak stadion Lecha Poznań prezentuje się na tle pozostałych obiektów Ekstraklasy?