Stadion Olimpijski – opis stadionu

Wbrew krążącym wokół niego mitom, obiekt powstały nad kanałami Odry w 1928 roku nigdy nie gościł Igrzysk Olimpijskich. Przypisywano mu udział w berlińskiej imprezie z 1936, gdy obiekt nosił jeszcze nazwę Schlesierkampfbahn i był pod rządami Niemiec. Za to autor projektu, architekt Richard Konwiarz, otrzymał za swe dzieło brązowy medal podczas Igrzysk Olimpijskich w 1932.

Stadion stworzony przez Konwiarza był centralnym punktem kompleksu sportowego Sportpark Leerbeutel. W kształt elipsy wkomponowano boisko z długą bieżnią. Wszystkie dostępne pomieszczenia zlokalizowano na południu. Tam powstała jedna z dwóch bram prowadzących na obiekt, zespolona z okazałą kolumnadą okalającą wjazd na obiekt. Te elementy zachowały się do dziś.

W 1933 roku ranga stadionu urosła, otrzymał on imię Hermanna Göringa, jednego z twórców III Rzeszy. Wkrótce później usypane na wale trybuny zostały powiększone. W latach 1935-1939 pojawiły się kolejne rzędy z murowanym zapleczem i częściowym zadaszeniem. Na zachodzie stanęła trybuna honorowa, a na wschodzie smukła wieża zegarowa.

W czasie II wojny światowej obiekt ucierpiał, a później przeszedł w polskie władanie. Po odbudowie otwarto go już z nową nazwą, bliższą „zwycięskiej opcji” – generała Karola Świerczewskiego. W 1970 zarząd nad stadionem przejęła Akademia Wychowania Fizycznego. W 1978 nad trybunami wzniosły się cztery potężne maszty oświetleniowe, po 80 metrów każdy. Natężenie światła 2800 lux było wówczas największym w Europie. Rok później pojawiła się bardzo niecodzienna wówczas podgrzewana murawa, której instalacja przestała jednak działać po 8 latach.

Popadający stopniowo w ruinę stadion przejęły w 2006 roku na powrót władze Wrocławia i przechodził on kolejne doraźne modernizacje. Jego pojemność spadła znacząco od dawnych 50 tysięcy do ok. 35, choć dziś to liczba czysto umowna – część trybun jest wyłączona z użycia.

W 2010 zmieniono geometrię toru żużlowego (został skrócony i poszerzony), przez co boisko piłkarskie nie spełnia już norm krajowych ani międzynarodowych, uniemożliwiając odbywanie meczów Śląska Wrocław. Poza Śląskiem w swej historii stadion gościł również reprezentacje nazistowskich Niemiec (5 razy) oraz Polski (14 razy). Aktualnie gospodarzem jest żużlowe WTS.

W 2015 roku ruszyła całkowita przebudowa obiektu. Z ziemią zrównano zachodnie trybuny, w których miejscu powstały nowe – bliżej toru żużlowego i boiska oraz z pełnym zadaszeniem. Wschodnia strona została gruntownie odświeżona, a maszty oświetleniowe – niegdyś najwyższe w Polsce – zostały ścięte o ok. połowę wysokości.

W nowej konfiguracji stadion ma pełnić przede wszystkim rolę żużlowego oraz areny do futbolu amerykańskiego, choć cała przebudowa odbyła się przede wszystkim pod kątem World Games 2017, których Wrocław jest gospodarzem. Pomimo bardzo obszernych zmian konstrukcyjnych stadion zachował kluczowe elementy architektury z początku XX wieku – wszystkie zewnętrzne mury oraz część zadaszenia.