Stadion Stoczniowy – opis stadionu

Choć nominalnie stadion na północy Szczecina ma tylko 300 miejsc siedzących, to jego faktyczny rozmiar jest zdecydowanie większy. W szczycie mogło się tu pojawić nawet 5 tysięcy widzów, którzy zajmowali miejsca na dwóch ziemnych trybunach – północnej i południowej – o wysokości 10 rzędów każda.

Gdy stadion powstał w 1971 roku było to zrozumiałe: chodziło o odłączenie stoczniowej części od gwardyjsko-stoczniowej Arkonii po wydarzeniach Grudnia 1970, gdy milicja i wojsko brutalnie stłumiły protesty, między innymi te w Stoczni Szczecińskiej. Powołana wówczas do życia Stal Stocznia (dziś KS Stal) miała więc od razu niemałe zaplecze społeczne i potrzebowała obiektu o wystarczającej pojemności.

Stal Stocznia nie doczekała jednak wielkich sukcesów, niemal zawsze pozostając w cieniu większej Pogoni (jedynie w sezonie 1979/80 udało się uplasować wyżej) i rozegrawszy do dziś w sumie 13 sezonów w drugiej lidze, bez awansu do ekstraklasy.

Po transformacji, podobnie jak wiele innych drużyn przyzakładowych, Stal popadła w poważne kłopoty, a jej stadion nigdy nie doczekał się istotnych modernizacji. Z czasem wyłączono z użytku całkowicie trybunę południową, a północna funkcjonuje dziś tylko dzięki poważnemu ograniczeniu pojemności. Charakterystyczny układ zapewniają obiektowi budynki zaplecza technicznego (za zachodnią bramką), a także biura Stali i kawiarenka sportowa na koronie północnej trybuny.

Obiekt należał przez większość swego istnienia do Stoczni Szczecińskiej. Od 2008 jest własnością miasta Szczecin, które zarządza nim poprzez MOSRiR.