Stadion Wojska Polskiego – opis stadionu

Stadion Wojska Polskiego w Warszawie oczekiwał na gruntowną przebudowę od lat 90., ale ta stała się możliwa dopiero po przekazaniu obiektu przez armię władzom miasta w 2002. Szybko pojawiło się pozwolenie na budowę, Legia opłaciła wykonanie projektu przez polskie biuro niemieckiej pracowni JSK Architekten, jednak pierwszy przetarg anulowano. Ostatecznie rozbiórka trybun rozpoczęła się w listopadzie 2008 od wyrwania przez kibiców tysięcy krzesełek ze słynnej „Żylety” w ramach pamiątki.

Budowa nowego obiektu odbywała się w dwóch fazach. Najpierw zdemontowano i zbudowano nowe trybuny za bramkami i naprzeciw głównej, a później powstała nowa trybuna główna. Dzięki temu przez cały okres prac stadion mógł być wykorzystywany przez Legię z pojemnością co najmniej 5900 miejsc. Choć klub dokonał symbolicznego otwarcia nowej areny mając tylko 3 trybuny (mecz z Arsenalem w sierpniu 2010), formalnie budowa zakończyła się wraz z dopuszczeniem nowej trybuny głównej do użytkowania, w maju 2011.

Koszty inwestycji były źródłem wielu kontrowersji, ponieważ budowa kosztowała prawie 500 mln zł, ale po zwrocie zapłaconego przez miasto podatku VAT spadły o jedną czwartą. Efekt wydaje się być adekwatny do ceny – warszawski klub gra na komfortowym i eleganckim stadionie, o czym świadczy nominacja do nagrody za najlepszy stadion 2010 roku w międzynarodowym plebiscycie Stadium Business Awards.

Unikalny dach pokryty membraną nie jest jedynym znakiem rozpoznawczym, bo odtworzono również zabytkową fasadę trybuny głównej z 1930 roku, która w trakcie przebudowy została częściowo zdemontowana. Na nowym stadionie jest również nowa „Żyleta” zajmowana przez najbardziej żywiołowych kibiców. Przeniosła się ona jednak ze wschodniej na północną trybunę.

Choć od 2011 roku jest przedmiotem umowy sponsorskiej, dla wielu warszawskich kibiców obiekt zachował swą historyczną nazwę. Władze Warszawy potwierdziły zresztą, że formalnie nazwa „Stadion Wojska Polskiego im. Józefa Piłsudskiego” wciąż obowiązuje.