Opis: Stadion Skry Warszawa

Pierwszy stadion w północno-zachodniej części Pól Mokotowskich stanął w 1934 roku, a jego gospodarzem była Warszawianka. Wojna uniemożliwiła jednak ukończenie kompleksu sportowego, a tereny zagospodarowała artyleria niemiecka. Po wojnie zostały tylko skrawki łuków na północy i południu oraz fragment wschodniego nasypu. W 1946 roku, gdy trwała już odbudowa stolicy po bombardowaniach, tereny otrzymała w użytkowanie Skra.

Z nieco obróconym placem gry stanął tu budynek o prostej architekturze, z trybunami na planie podkowy. Otwarta została południowa trybuna, dzięki czemu areał był symboliczną całością z resztą kompleksu i parkowym otoczeniem. W tej formie stadion zaczął działać w 1953 roku, tuż przed organizowanym przez Warszawę V Światowym Festiwalem Młodzieży i Studentów (1955).

Imponujące rozmiary (łączna pojemność 35 tys. widzów) w połączeniu z centralną lokalizacją pomogły uczynić ze stadionu jedną z kluczowych aren sportowych Warszawy. W 1966 zaczęło tu działać Muzeum Sportu i Turystyki, w 1969 jako pierwszy w kraju stadion otrzymał bieżnię tartanową, a następnie rozpoczął swe funkcjonowanie Ośrodek Przygotowań Olimpijskich, uwzględniający m.in. hotel na koronie widowni.

Stadion nie przeszedł niestety dobrze transformacji ustrojowej i do dziś nie doczekał się istotnych zmian. W efekcie konstrukcja wymaga poważnych zmian, muzeum wyniosło się do nowej siedziby, a starzejący się moloch traci na znaczeniu. Stale urzędująca tu Skra straciła prawo wieczystego użytkowania w 2015 roku, wcześniej notując nieudane próby rewitalizacji kompleksu z partnerami prywatnymi. Największym projektem był tzw. Park Światła, w ramach którego przestrzeń rekreacyjna i stadion miałyby odzyskać blask w zamian za udostępnienie terenu pod wysokościowce. Na ich budowę nie zgodziło się miasto.