San Mamés – opis stadionu

Budowa nowego stadionu zaledwie kilkanaście metrów na północ od pierwszego San Mames ruszyła w 2010 roku. Projekt zakładał budowę trzech trybun i boiska w pierwszej fazie, a ostatniej (południowej) trybuny dopiero po zburzeniu starego stadionu.

Pierwsze wizualizacje pokazano jeszcze w 2006 roku. Wówczas rozważano jeszcze uwzględnienie w planach stadionu miejsca dla historycznego łuku z głównej trybuny San Mames, jednak do tego ostatecznie nie doszło – łuk powędrował na boisko treningowe. Trybuny miały być podzielone na trzy prawie równe poziomy, z czego ostatecznie zrezygnowano na rzecz dwóch poziomów z niewielkim pasem dla klientów biznesowych pomiędzy nimi.

Zmianom ulegała również elewacja, którą ostatecznie utworzyły tysiące białych „fiszbinów”. Każdy z nich jest zagięty, dzięki czemu panele nie przylegają ściśle, lecz pozwalają na dostęp światła oraz wentylację wnętrz. Nie ma też wrażenia, że stadion jest w pełni zamknięty od zewnątrz. Dzięki interesującemu efektowi wizualnemu stadion przyciąga i stał się atrakcją, zbierając międzynarodowe wyróżnienia.

Pierwszy mecz Athletic rozegrał 16 września 2013 przeciwko Celcie Vigo w obecności ok. 36 tys. widzów. To dziesięciokrotnie większa widownia od tej na otwarciu starego San Mames 100 lat wcześniej. Drugi etap budowy zakończył się we wrześniu 2014, kiedy do użytku kibiców oddano ukończoną południową część stadionu. Po trzech latach użytkowania stadion otrzymał certyfikację LEED jako pierwszy w Hiszpanii.

Co rzadko spotykane, już po pierwszym sezonie pojawiły się apele o zmiany konstrukcyjne. Kibice, choć dach formalnie krył nawet narożniki boiska, byli zalewani zacinającym deszczem, dlatego Athletic podjął decyzję o stworzeniu dodatkowego pierścienia dachu. W 2016 dołożono ok. 7 tys. m² prawie przezroczystego ETFE, dzięki czemu wszyscy widzowie są susi.

Jak San Mamés prezentuje się na tle pozostałych stadionów ligi?