Estadio Abanca-Riazor – opis stadionu

Rozgrywki z udziałem Deportivo odbywały się w tym miejscu od 1909 roku, jednak dopiero w 1944 roku powstały trybuny i infrastruktura dla zawodników. Rozległa widownia zlokalizowana wokół bieżni lekkoatletycznej mogła mieścić nawet 60 tys. widzów.

Pierwszy mecz „Depor” rozegrało przeciwko Valencji, przegrywając 2:3. Wkrótce później, w 1947, z uwagi na rozmiar obiektu odbył się tu finał Copa del Rey między Realem Madryt a Espanyolem Barcelona. Niestety, na co dzień trybuny były dalekie od zapełnienia, dlatego informacje o zmniejszeniu pojemności u progu lat 1980. zostały dobrze przyjęte.

Obiekt przeszedł modernizację i zmniejszył się do ok. 29 tys. miejsc. Okazja była nie byle jaka, ponieważ Riazor wytypowano do organizacji Mundialu 1982. Z uwagi na pomniejszone trybuny odbyły się tu tylko trzy mecze grupowe, w których dwukrotnie grała Polska (0:0 z Kamerunem i 5:1 z Peru).

Jednak Riazor jaki znamy powstał dopiero później. W latach 1990. zapadła decyzja o zmianie ułożenia trybun – zlikwidowano bieżnię, a widownię o kształcie podkowy domknęła czwarta trybuna. Wszystkie były dwupoziomowe i wszystkie zadaszone, z pojemnością w okolicach 35 tys. widzów. Otwarcie w 1996 roku zbiegło się w czasie z dobrą grą Deportivo i awansem do europejskich pucharów. Apogeum nadeszło wiosną 2000, gdy aż 41 tys. widzów weszło na stadion oglądać ostatni mecz sezonu, pieczętujący jedyne dotąd mistrzostwo kraju.

Swoje mecze na stadionie rozgrywała również od 2005 r. reprezentacja Galicji, a w 2009 roku dołączyła reprezentacja Hiszpanii, która pokonała tu Belgię 5:0.