Razorback Stadium – opis stadionu

Od 1901 r. University of Arkansas korzystało z boiska “na wzgórzu” (paręset metrów na wschód od dzisiejszego stadionu) z ok. 300 miejscami dla widzów. Dopiero w 1938 ruszyła budowa nowego obiektu, który w chwili otwarcia mieścił 13,5 tys. osób. W porównaniu z poprzednikiem to bardzo wiele, jednak rozwój futbolu i uczelni sprawił, że dziś tamte liczby są nader skromne.

Po serii rozbudów u progu lat 80. stadion mieścił już 50 tysięcy widzów na zaledwie dwóch stałych trybunach. Każda z nich dwupoziomowa i okazała, a za obiema bramkami pusto. No, nie do końca pusto, ponieważ na północy powstał główny budynek z zapleczem dla futbolistów. Południe pozostawało jednak niezabudowane w latach 90., aż wreszcie powstał plan rozbudowy stadionu.

W 2000 roku ruszyła budowa nowej południowej trybuny, która kosztowała aż 110 mln $ (część środków przeznaczono na modernizację dwóch pozostałych). Suma jest imponująca w porównaniu z wyjściowym kosztem obiektu w 1938, który był ponad 200 razy niższy.

Efekt rozbudowy jest interesujący o tyle, że nowa południowa trybuna ma dwa duże poziomy widowni i miejsce na trzeci na koronie. Ten trzeci to ok. 8 tys. miejsc tymczasowych dodawanych na czas największych imprez. Dzięki temu już prawie udało się osiągnąć rekord frekwencji na poziomie 80 tysięcy.

Przez ogromną większość swojej historii stadion był nazywany po prostu Stadionem Dzików (Razorbacks Stadium), jednak w 2002 doszedł również człon poświęcony Donaldowi W. Reynoldsowi. Jego fundacja sfinansowała prawie 20% rozbudowy z lat 2000-2001.