Opis: Stadion Gdańsk

Wiosną 2007 budowę wyceniano na 660 mln zł. Latem 2011 ostateczny koszt budowy „Areny Bałtyckiej” (robocza nazwa projektu) zamknął się w kwocie 864 mln. Przez trzy lata od połowy 2009 r. cała Polska obserwowała, jak w gdańskiej Letnicy powstaje jeden z najbardziej efektownych stadionów Euro 2012. Początkowo miał być gotowy w styczniu 2011 roku, później w kwietniu, a ostatecznie ze względu na opóźnienia odebrano go w połowie lipca.

Za wygląd i konstrukcję odpowiedzialna jest niemiecka firma Rhode-Kellermann-Wawrowsky, dla której to pierwsza inwestycja zrealizowana „na własny rachunek”. Wcześniej architekci brali jednak udział w projektowaniu innych obiektów sportowych. Dla Gdańska przewidzieli formę bursztynu - „złota Bałtyku” - mieniącego się odcieniami jasnych i ciepłych barw. Jednak ze względu na apele kibiców widownię tworzy mozaika zielonych krzesełek, w barwach gdańskiej Lechii.

Dwupoziomowe trybuny otoczyła samonośna konstrukcja zadaszenia połączonego z fasadami. 82 dźwigary, o wadze 66 ton każdy, tworzą trzon konstrukcji. Cały dach to aż 6,5 tys. ton stali. Cały obiekt jest pokryty płytami z poliwęglanu w sześciu odcieniach, które w dzień lśnią w słońcu, a nocą jaśnieją podświetlone od wewnątrz. Efektowna fasada i dach zajmują aż 4,5 hektara.

Pod nimi znajdują się powierzchnie użytkowe (36 000 m²) oraz komercyjne (17 000 m²). Większość infrastruktury jest - tradycyjnie - zlokalizowana w zachodniej trybunie. Wokół obiektu stworzono tor wrotkarski, a za nim zlokalizowane są parkingi dla 2171 aut i 74 autokarów.

Gdański stadion jest pierwszym w Polsce przykładem umowy naming rights, czyli sprzedaży praw do nazwy stadionu (w podobnym przypadku z Lubina stadion i sponsor mają wspólnego właściciela). Spółka energetyczna PGE wykupiła nazwę PGE Arena Gdańsk na 5 lat, płacąc co roku 7 mln zł. Po wygaśnięciu umowy kolejnym sponsorem został inny energetyczny potentat, Energa.