Boundary Park – opis stadionu

Nazwa wzięła się z położenia u granic między dwoma miastami, ale jest też druga – Ice Station Zebra. Ten niecodzienny przydomek nawiązuje do temperatury na stadionie. Dzięki położeniu bardzo wysoko (155 m n.p.m. – jeden z najwyżej zbudowanych stadionów Anglii) obiekt był przez lata znany właśnie z przeszywającego zimna i wiatru. Słowo „Zebra” nawiązuje do czarno-białych pasów na strojach Athletic.

Jednak i Boundary Park nie obowiązywało od początku. Gdy obiekt powstawał w 1896 roku, nosił nazwę Athletic Ground. Jak na ironię, wówczas nie grali na nim jeszcze Oldham Athletic, ale Oldham County. Dopiero wraz z powołaniem Athletic stadion został przebudowany (1904) i później zmienił swą nazwę.

W pierwszych dekadach istnienia był bardzo pojemny – najważniejsze mecze oglądało ponad 40 tys. widzów. Z biegiem lat pojemność zaczęła jednak szybko spadać, osiągając najniższy poziom w 2008 roku, po rozbiórce jednej z trybun wzdłuż boiska. Nowa trybuna w jej miejsce powstała w latach 2014–2015.

Najstarsza trybuna na stadionie, trybuna główna, zawiera do dziś elementy pierwszego stadionu z początku XX wieku. Wszystkie sektory są dziś jednak siedzące, bowiem Athletic grali w Premier League w pierwszych latach po Hillsborough, gdy wprowadzano nakaz posiadania krzesełek.

Co ciekawe, już w 1986 roku Oldham Athletic wprowadzili sztuczne boisko, powodując liczne kontrowersje. Wielu uważało, że rzadka wtedy murawa dawała klubowi przewagę i tym tłumaczono liczne sukcesy. Te jednak dały awans do Premier League, a tam sztucznego boiska mieć nie można – od 1991 jest już naturalna murawa.