Estádio Mineirão – opis stadionu

Projekt stadionu pojawił się w 1959 roku, choć stworzenie wielkiego, reprezentacyjnego stadionu w stanie Minas Gerais planowano już od lat 1940. Wszystkie lokalne kluby miały co prawda własne stadiony, ale te były zbyt małe na najważniejsze mecze. Przy okazji Mundialu 1950 powstał co prawda Independencia w centrum miasta, jednak z pojemnością 30 tys. widzów też szybko okazał się zbyt skromny.

Dlatego po wielu analizach i próbach, w 1960 roku ostatecznie ruszyły prace nad budową nowego, wielkiego stadionu. Przez długie pięć lat konstruktorzy zmagali się a to z brakiem środków, a to z wyzwaniami technologicznymi. Ostatecznie stadion po otwarciu był jednym z najwspanialszych na świecie, czerpiąc m.in. z Maracany czy stadionu narodowego Japonii. W projekcie wzięło udział łącznie ok. 5 tys. ludzi.

Przez kolejne dekady kształt obiektu nie zmieniał się, a jego trybuny stanowiły centrum życia sportowego nie tylko w rozgrywkach stanowych czy krajowych, ale nawet międzynarodowych – uwzględniając mecze Brazylii lub klubów w pucharach. Dwa największe kluby, Cruzeiro oraz Atletico Mineiro, do 2010 roku zdołały rozegrać tu po tysiąc meczów i zgromadzić po 20 milionów widzów – nie licząc nawet derbów między nimi! Ale i inne kluby grały tu jako gospodarze, by wymienić tylko trzeci miejski zespół – Amerikę.

W czerwcu 2010 obiekt zamknięto na czas wielkiej przebudowy, przed Mundialem 2014. Ze względu na jego historyczne i architektoniczne znaczenie, zapadła decyzja o pozostawieniu ogromnej, betonowej skorupy i pracach wewnątrz obiektu. Istniejący dach jedynie przedłużono, a dolny poziom trybun został zbudowany od podstaw, przybliżając widzów do boiska. Pierwszy mecz po tych pracach odbył się w lutym 2013.