Estádio do Pacaembu – opis stadionu

Stoi w dzielnicy Pacaembu na końcu Alei Pacaembu, więc nic dziwnego, że jest nazywany właśnie Pacaembu, choć jego oficjalna nazwa to Estádio Municipal Paulo Machado de Carvalho. Ten monumentalny stadion stał się punktem orientacyjnym centrum Sao Paulo już w 1940 roku, kiedy został otwarty. W tym czasie był nie tylko największym, ale też najnowocześniejszym obiektem sportowym w całej Ameryce Południowej. Trybuny o kształcie podkowy wieńczy efektowna brama w stylu art deco, zachowana do dziś jako zabytek.

Za bramką pozbawioną trybuny początkowo stała muszla koncertowa, którą jednak w pierwszych latach istnienia obiektu rozebrano. W jej miejscu stanęła zupełnie nowa trybuna, dzięki której Corinthians w 1942 osiągnęli rekord ponad 71 tys. widzów. Trybuny były później powiększane w 1958 i 1970 roku, ale dzisiejsza pojemność po modernizacji z 2007 roku jest znacznie skromniejsza od tej historycznej przez instalację krzesełek.

Obiekt jest miejski, przez co nigdy nie był przypisany do tylko jednego klubu. Najczęściej swoje spotkania rozgrywali tu Corinthians, dla których czas na wyprowadzkę przyszedł dopiero po decyzji o budowie własnego stadionu w dzielnicy Itaquera. Na swoje najważniejsze mecze obiekt wynajmowały jednak liczne kluby z aglomeracji Sao Paulo, a dzięki nim Pacaembu wpisał się trwale w historię futbolu. Zresztą i bez meczów klubowych udałoby mu się to z powodzeniem, ponieważ odbyły się tu Mistrzostwa Świata 1950, Igrzyska Panamerykańskie 1963 i kilkadziesiąt meczów reprezentacji Brazylii.