Allianz Parque – opis stadionu

Całkowita przebudowa jednego z najlepiej położonych stadionów Sao Paulo ruszyła w 2010 roku, równolegle z arenami Mistrzostw Świata 2014. W wypadku tego stadionu inwestycja nie była jednak częścią turnieju, lecz efektem prywatnego partnerstwa klubu z gigantem w zarządzaniu stadionami, AEG. Palmeiras mieli otrzymać zupełnie nową świątynię, w zamian dając AEG dostęp do lukratywnego rynku imprez w jednym z największych miast świata.

Od początku w planie było zachowanie północnego łuku starego stadionu, którego konstrukcja i układ miały wpisać się w układ nowej widowni. W ten sposób powstał plan stadionu z jednym końcem prawie prostokątnym, a drugim owalnym. Pierwszą koncepcję narysował Tomas Taveira, a ostateczny projekt zespół Edo Rochy. Według tej ostatecznej całość pokryła metaliczna plecionka z perforowanej blachy, a nad prostą bryłą góruje pięć wież, stanowiących jednocześnie ciągi komunikacyjne i główne odciągi dachu.

Pod dachem zaplanowano dwupoziomowe trybuny przedzielone pokaźnym pasem lóż. Zachowany północny łuk umożliwia np. ulokowanie sceny poza terenem boiska i ustawienie jej frontem do murawy (największe imprezy) lub do widowni na wyciętym z bryły „amfiteatrze” północnego łuku (mniejsze).

Budowa stadionu wystartowała co prawda jeszcze w 2010, ale pierwotnego terminu ukończenia w połowie 2013 nie udało się dotrzymać. Przestoje, tragiczny wypadek na budowie i zmiany koncepcji spowodowały oddanie obiektu dla publiczności dopiero 19 listopada 2014. Koszt wzrósł przy tym bardzo poważnie – z ok. 330 mln reali według wstępnych szacunków do ok. 630 mln.

Stadion nie zachował swej pierwotnej nazwy. Ze względów komercyjnych długoterminowym sponsorem została firma Allianz. W nowym nazewnictwie znalazło się jednak nawiązanie do przydomka starego stadionu (Parque Antarctica) – Allianz Parque. Wyboru dokonali kibice, szukając kompromisu między tradycją i komercjalizacją.