Stadion Wisły Kraków – opis stadionu historycznego

Stadion przy Reymonta 22 to trzeci już obiekt w historii Wisły, znajdujący się zaledwie kilkaset metrów od poprzednich. W zamyśle był wielofunkcyjny – wokół boiska znalazła się bieżnia. Trybuny o kształcie dwóch półksiężyców były zwieńczone tzw. bramami brandenburskimi za bramkami. Nad koroną widowni górowały z zachodniej strony okazała kolumnada głównej trybuny, a ze wschodniej dwie wieżyczki. Wpisane na listę zabytków ozdoby stadionu przetrwały do 2003 roku, ale wraz z modernizacją były burzone. We wstępnych planach po budowie nowych trybun wykonawca miał je odbudować, ale ten pomysł zarzucono.

Pierwsza znacząca zmiana od otwarcia w 1953 roku przyszła dopiero po 19 latach – to cztery smukłe maszty oświetleniowe W 1985 roku miała powstać nowa trybuna główna, dlatego zburzono część sektorów. Budowa jednak stanęła i aż do 1998 roku zamiast trybuny głównej straszył jej „kikut”. W tamtym roku oddano do dyspozycji kibiców nowe, żelbetowe sektory. Z kolei maszty oświetleniowe zdemontowano ze względu na fatalny stan w 1995 roku i dopiero w 2002 roku stanęły w ich miejscu nowe.

Zmiany konstrukcyjne miały wpływ na standard stadionu, który w latach 90. XX wieku był bardzo niski. Dlatego pojemność malała z biegiem lat. Jeszcze w 1976 roku na trybuny wszedł rekordowy tłum 45 tys. widzów, którzy oglądali zwycięstwo Wisły nad Celtikiem Glasgow. Tymczasem w roku 2003 pojemność ledwie przekraczała 10 tysięcy.