Estadio Gasómetro (Viejo Gasómetro) – do 1979
Pojemność | 75 000 |
---|---|
Kraj | Argentyna |
Miasto | Buenos Aires |
Kluby | CA San Lorenzo de Almagro |
Rok budowy | 1916 |
Rok zamknięcia | 1979 |
Inauguracja | 07.05.1916 |
Czas budowy | 1915-1916 |
Renowacje | 1922-1929, 1939, 1951 |
Adres | Avenida La Plata 1700, C1424 CABA, Argentyna |
Reklama
Estadio Gasómetro – opis stadionu historycznego
Choć klub San Lorenzo funkcjonował of 1908 roku, to dopiero po awansie do najwyższej klasy rozgrywkowej w 1915 został zmuszony do budowy stadionu. Na jego miejsce wybrano wydzierżawiony teren przy Avenida La Plata, a pospiesznie budowany stadion pierwotnie posiadał zadaszoną drewnianą trybunę główną i bardzo skromne miejsca wokół boiska.
Pole gry ulokowano na osi wschód-zachód i bardzo szybko zaczęły je obrastać dodatkowe trybuny. Ponieważ stadion nie miał swojej oficjalnej nazwy, a nowe sektory stały na lekkiej stalowej konstrukcji, do obiektu przylgnęło określenie Gasómetro, od zbliżonej wizualnie konstrukcji zbiorników z gazem.
Już po 12 latach od otwarcia obiekt dysponował widownią z każdej strony, a jego pojemność mogła sięgać ponad 70 tys. widzów. Przez kolejne dekady, aż do 1950. roku był to największy stadion w Argentynie, goszczący liczne mecze reprezentacji i wiele innych wydarzeń. Ponieważ San Lorenzo osiągnęło wysoki status już w latach 20. XX wieku, w 1928 roku udało się odkupić ziemię i przejąć tym samym pełnię własności stadionu.
W 1939 roku obiekt jako pierwszy w Argentynie wyposażono w sztuczne oświetlenie, a w listopadzie 1951 stąd właśnie przeprowadzono pierwszą w kraju transmisję meczu piłkarskiego. Choć może wydawać się, że tak istotne osiągnięcia na wiele lat wywindowały status obiektu, to Gasómetro szybko się starzał, a coraz gęściej zabudowywana dzielnica Boedo (wcześniej część Almagro, stąd nazwa klubu) nie zostawiała miejsca na rozbudowę.
W 1960 San Lorenzo otrzymało od miasta Buenos Aires 22 hektary w dzielnicy Bajo Flores pod budowę miasteczka sportowego z nowym stadionem i licznymi funkcjami towarzyszącymi. To tu stopniowo powstawały kolejne obiekty dla sekcji klubu.
Niemożność spłaty jednego z tych obiektów, zespołu basenów, posłużyła w 1979 za pretekst do wywłaszczenia klubu przez dyktaturę panującą od 1976. San Lorenzo straciło stadion i musiało wynieść się do Bajo Flores, choć nowy stadion w tamtej lokalizacji powstawał w bólach aż do 1993.
Reklama