Grand Stade de Tanger – opis stadionu

Nowopowstały stadion na południowo-zachodnim wylocie z Tangeru (przy trasie krajowej N1) jest nie tylko największym obiektem sportowym w mieście, ale też w ogóle największym budynkiem pod względem zajmowanej powierzchni.

Budowa przeciągała się niesłychanie i trwała w sumie aż 9 lat. Ruszyła we wrześniu 2002 roku, a ukończyć stadion udało się dopiero w 2011.

Choć nie osiągnął pełni swych możliwości w chwili otwarcia, cena na poziomie 844 mln dirhemów (ok. 300 mln zł) wydaje się bardzo skromna w stosunku do stadionu mieszczącego 45 tysięcy widzów. Niestety projekt spotkał się z dużą dozą krytyki. Stadion jest określany jako przestarzały, trybuny są daleko od boiska z bieżnią, a otwarte łuki powodują duże przeciągi przy wietrze od morza. Dodatkowo zatory tworzą się nie tylko na nielicznych dojazdach, ale też pod bramami, gdzie przy najważniejszych meczach dochodzi do powstania gęstego, potencjalnie niebezpiecznego tłumu.

Mieszany odbiór wśród mieszkańców nie oznacza, że stadion traci prestiżowe imprezy. Choć na co dzień gra tu niezdolny zapełnić trybun Ittihad, otwarcie było huczne – turniej z udziałem Atletico Madryt, Rajy Casablanca i Ittihadu przyciągnął wielu widzów.

W latach 2020–2023 rozbudowano trybuny na łukach, które zrównały się wysokością z tymi wzdłuż boiska. Dzięki modernizacji pojemność stadionu wzrosła aż o 20 tys. miejsc, do poziomu 65 000 widzów. Dodatkowe sektory gotowe były na rozgrywane w lutym 2023 klubowe mistrzostwa świata.