Już w 2015 na jednym z tych stadionów Puchar Narodów Afryki. A na pozostałych przez cały sezon bardzo gorąca atmosfera. I nie chodzi tylko o upały – w dwóch czołowych ligach Maroka doping jest naprawdę ciekawy.

Grand Stade de Tanger

Fot: Groundhopping Merseburg

Nowopowstały stadion na południowo-zachodnim wylocie z Tangeru (przy trasie krajowej N1) jest nie tylko największym obiektem sportowym w mieście, ale też w ogóle największym budynkiem pod względem zajmowanej powierzchni.

Budowa przeciągała się niesłychanie i trwała w sumie aż 9 lat. Ruszyła we wrześniu 2002 roku, a ukończyć stadion udało się dopiero w 2011. Trzeba jednak wspomnieć, że konstrukcja nieprzypadkowo wygląda na niedokończoną – południowa i północna trybuna mogą zostać rozbudowane, a po każdej ze stron można również zainstalować dach, aktualnie tylko nad zachodnią trybuną główną.

Choć nie osiągnął pełni swych możliwości w chwili otwarcia, cena na poziomie 844 mln dirhemów (ok. 300 mln zł) wydaje się bardzo skromna w stosunku do stadionu mieszczącego 45 tysięcy widzów. Niestety projekt spotkał się z dużą dozą krytyki. Stadion jest określany jako przestarzały, trybuny są daleko od boiska z bieżnią, a otwarte łuki powodują duże przeciągi przy wietrze od morza. Dodatkowo zatory tworzą się nie tylko na nielicznych dojazdach, ale też pod bramami, gdzie przy najważniejszych meczach dochodzi do powstania gęstego, potencjalnie niebezpiecznego tłumu.

Mieszany odbiór wśród mieszkańców nie oznacza, że stadion traci prestiżowe imprezy. Choć na co dzień gra tu niezdolny zapełnić trybun Ittihad, otwarcie było huczne – turniej z udziałem Atletico Madryt, Rajy Casablanca i Ittihadu przyciągnął wielu widzów. Obiekt ma też być jedną z Aren Pucharu Narodów Afryki w 2015 roku.

Stade d'honneur de Meknès

Fot: Groundhopping Merseburg

Najważniejszy stadion Meknesu leży we wschodniej części miasta i jest miejscem meczów największego miejscowego klubu, CODM. Dolny poziom trybun z 9 rzędami w piłkarskim układzie okala całe boisko, a po zachodniej stronie góruje główna, częściowo zadaszona konstrukcja.

Powstały w 1962 r. obiekt przechodził szereg modernizacji, w tym ostatnio wymianę boiska na sztuczne w 2007.

Stade El Massira

Fot: Groundhopping Merseburg

Największy stadion w Safi leży w śródmieściu. Powstał w latach 1940. i do dziś przeszedł jedynie niewielkie modernizacje, jak instalacja oświetlenia czy najnowsza – montaż sztucznego boiska w 2011.

Jednopoziomowe trybuny mają układ lekkoatletyczny, przez co oglądanie meczu jest mało komfortowe. Sektor dopingujący kibiców gospodarzy znajduje się na południowym wschodzie (pół łuku), a przyjezdnych na południowym zachodzie (również pół). Warto przy tym zwrócić uwagę, że popularność miejscowego Olympique zdecydowanie przewyższa możliwości stadionu w najważniejszych meczach ligowych.

Nazwa stadionu oznacza Stadion Zielonego Marszu i nawiązuje do wydarzeń z 1975, gdy pokojowym marszem mieszkańcy Maroka przekroczyli granicę z Saharą Zachodnią.

Stade Mimoun Al Arsi

Fot: Groundhopping Merseburg

Obiekt powstał na początku lat 1950. i wkrótce po otwarciu stał się domem dla miejscowej drużyny Chabab. Centralna lokalizacja w Al Husajmie zapewniła z jednej strony łatwy dostęp, jednak z drugiej ogranicza możliwości rozbudowy. Do dziś stadion ma tylko dwie trybuny wzdłuż boiska, na południu i północy.

Południowa trybuna główna ma na swoim zapleczu halę widowiskową i dysponuje bardzo skromnym zadaszeniem nad centralnym sektorem. Północna została rozbudowana i całkowicie zadaszona podczas ostatniej dużej modernizacji, w 2010 roku. Wtedy też obiekt otrzymał sztuczną murawę. Cała inwestycja pochłonęła ok. 50 mln dirhemów (18 mln zł). Docelowo przy obiekcie ma powstać m.in. hotel dla zawodników.

Ze względu na lokalizację Al. Husejmy w protektoracie hiszpańskim stadion ma zwyczajową nazwę hiszpańską – Estadio Chipula.