Neo Química Arena – opis stadionu

Corinthians starali się o budowę nowego stadionu już od ostatnich lat XX wieku, jednak cztery kolejne projekty przepadły niezrealizowane. Dopiero zwycięstwo w wyścigu o Mistrzostwa Świata 2014 otworzyło drzwi do publicznego wsparcia budowy. I choć pierwotnie areną otwarcia mistrzostw miał być większy Morumbi, ostatecznie FIFA zleciła budowę nowej areny, co było przedmiotem kontrowersji.

Prace przygotowawcze na wzgórzach wschodniej dzielnicy Itaquera, w bezpośrednim sąsiedztwie zajezdni kolejowej, ruszyły w maju 2011. Już wtedy stadion był uznawany za opóźniony i istniało ryzyko niedotrzymania terminów FIFA. Rozwój inwestycji przysporzył kolejnych wątpliwości, ponieważ narodowy bank rozwoju wstrzymywał wypłatę kredytów, spowalniając budowę. Termin zakończenia prac został ostatecznie przekroczony o pół roku po tym, jak w trakcie inwestycji trzy osoby zginęły, w tym dwie w katastrofie dźwigu podnoszącego fragment dachu. Na czas Mistrzostw Świata nie udało się zakończyć budowy.

Projektowany przez pracownię CDC Arquitetos stadion budził również kontrowersje w kwestii estetyki i funkcjonalności. Jego prostopadłościenna forma była często krytykowana, a zadaszenie uznawane za niefunkcjonalne z powodu zawieszenia wysoko ponad widownią – za bramkami prawie 40 metrów.

Jednak niecodzienna stylistyka sprawia, że obiekt wyróżnia się spośród większości aren piłkarskich. Szeroki aż na 267 metrów i długi na tylko 228 stadion po zachodniej stronie pokryty jest mlecznym szkłem, z kolei po wschodniej białymi żaluzjami tworzącymi nocą wielki ekran na ponad 3 tys. m2. Za bramkami architekci zostawili tylko jeden poziom widowni i wolne miejsce pod ewentualną rozbudowę. Ten element wykorzystano przed otwarciem Mundialu 2014, zwiększając pojemność do ponad 68 tysięcy.

Zaplecze ma w najwyższym punkcie, na trybunie zachodniej, dziewięć pięter. W tym: 3 poziomy parkingu podziemnego, restauracje, centrum konferencyjne, zaplecze prasowe, biura klubu, a także obszerną strefę hospitality dla prawie 10 tys. osób, w tym 4 loże dla 81-84 osób, a także 85 mniejszych lóż (12-27 os.).

Inwestycja jest uznawana za prywatną, jednak władze państwowe spotkała poważna krytyka z powodu preferencyjnych warunków, na jakich udzielono Corinthians ogromnych kredytów na budowę. Całkowity koszt pierwotnie miał wynosić 820 mln reali, w tym 400 mln wsparcia publicznego. Ostatecznie jednak może dojść do miliarda bez uwzględnienia kosztu obsługi kredytów.

Poza meczami Corinthians oraz Mistrzostwami Świata 2014 stadion znalazł się wśród aren goszczących Igrzyska Olimpijskie 2016, a operator zamierza czerpać dochody również z innych imprez komercyjnych. Dopiero w 2020 roku udało się sprzedać prawa do nazwy, za to od razu na aż 20 lat. Do 2040 obiekt będzie więc nazywać się Neo Química Arena.