Stadio Diego Armando Maradona – opis stadionu

Początkowo nazywany Stadio del Sole (Stadion Słońca), obiekt wkrótce później otrzymał nazwę Stadio San Paolo (Stadion Świętego Pawła), a pod koniec XX wieku padła propozycja, by przemianować go na Stadio Diego Maradona ze względu na niezwykły związek piłkarza z Napoli. Jednak włoskie prawo zezwalało wówczas na nadawanie patronatów jedynie osobom nieżyjącym od 10 lat lub dłużej.

Powstawał aż 11 lat. Od początku był masywną betonową konstrukcją, choć pierwotnie miał posiadać tylko jeden poziom trybun. Jednak architekci wprowadzili poprawki, zgodnie z którymi pod zaplanowanym głównym poziomem znalazło się miejsce na mniejszy, poniżej poziomu gruntu. W tej konfiguracji obiekt mieścił prawie 90 tys. widzów (miejsca stojące) i został otwarty w 1959 roku.

Należący do największych w kraju stadion był miejscem Euro 1980 i Mundialu 1990, przed którymi był znacząco zmieniany – w 1990 otrzymał istniejący dziś masywny dach i dodatkowe sektory na koronie obiektu, między dźwigarami dachu. Wielkie mecze rozgrywała tu reprezentacja Włoch, a od 1970 arena jest też miejscem wielkich koncertów, z gwiazdami pokroju U2 czy Rolling Stones występującymi na przemian z krajowymi wykonawcami.