Stadio Druso – opis stadionu

Jaka jest historia Stadio Druso?

Kiedy otwarty został Stadio Druso?

Stadio Druso został otwarty w 1930. Obiekt zaprojektował Angelo Rossi. Stadion posiadał wówczas boisko piłkarskie otoczone przez bieżnię i inne urządzenia lekkoatletyczne. Po zachodniej stronie powstała kryta trybuna główna, która łączyła w sobie cechy stylu racjonalistycznego i monumentalnego. Po przeciwległej stronie stanęła druga, niezadaszona trybuna.

Budowa nowego stadionu była częścią transformacji urbanistycznej, jaka dokonywała się w Bolzano za czasów włoskiego faszyzmu. Za południowym łukiem bieżni powstał wówczas również kompleks basenowy (Lido di Bolzano), otwarty w 1932, który razem ze stadionem tworzył mały ośrodek sportowo-rekreacyjny.

Skąd Stadio Druso wziął swoją nazwę?

Nowy stadion otrzymał nazwę na cześć rzymskiego dowódcy wojskowego z czasów starożytnych, Druzusa Starszego, przedstawianego przez faszystowską propagandę jako ojca założyciela miasta i pogromcę wrogich Germanów.

Jakie były dalsze losy Stadio Druso?

W późnym okresie II wojny światowej stadion służył niemieckim wojskom jako miejsce przetrzymywania więźniów, głównie włoskich żołnierzy.

Pod koniec lat 60. XX wieku przebudowano, według projektu Michele Lettieriego, trybunę wschodnią, która otrzymała charakterystyczny, żelbetowy dach złożony z parabolicznych segmentów, inspirowany zadaszeniem trybun toru wyścigów konnych Zarzuela na przedmieściach Madrytu.

Stan techniczny obiektu z czasem ulegał pogorszeniu. W latach 90. okresowo zamknięto nawet trybunę główną, którą uznano za zagrażającą bezpieczeństwu.

Jakie wydarzenia miały miejsce na Stadio Druso?

Przez lata na stadionie swoje spotkania rozgrywali piłkarze Bolzano Calcio (od 1996 jako FC Bolzano 1996). W 2017 klub ten jednak całkowicie zaprzestał działalności. Obiekt służył także innym klubom oraz rozgrywkom amatorskim, jak również lekkiej atletyce i futbolowi amerykańskiemu.

Trzy razy na stadionie miał miejsce finisz etapu Giro d'Italia (w 1949, 1952 i 1953, za każdym razem triumfował Fausto Coppi). Odbywały się tu również koncerty (na Stadio Druso wystąpiła m.in. Laura Pausini i Tina Turner), choć te od lat 90. częściej gości hala Palaonda.

W 2000, po awansie do Serie C2 (4. poziom rozgrywkowy), na stadion wprowadzili się piłkarze FC Südtirol, którzy przenieśli się z Bressanone. Obiekt przeszedł wówczas modernizację, która wiązała się m.in. z przebudową stopni i wymianą dachu na trybunie głównej. Po instalacji krzesełek pojemność stadionu ustaliła się na poziomie ok. 3 tys. widzów.

Jakie nazwy nadano trybunom na Stadio Druso?

14 lutego 2002, przy okazji meczu reprezentacji Włoch i Niemiec do lat 18, trybuny Stadio Druso otrzymały nowe nazwy, honorujące dwóch piłkarzy związanych z Bolzano. Trybuna główna, znana dotychczas jako Tribuna Trieste (od nazwy biegnącej przed nią ulicy – Viale Trieste) otrzymała imię Christiana Zanvettora (Tribuna Zanvettor), a patronem trybuny wschodniej (dotąd jako Tribuna Isarco, od nazwy płynącej za nią rzeki) został Albano Canazza (Tribuna Canazza).

Kiedy miała miejsce ostatnia modernizacja Stadio Druso?

W drugiej dekadzie XXI wieku coraz częściej mówiło się o konieczności modernizacji stadionu, by mógł on spełniać wymogi licencyjne, tym bardziej że FC Südtirol miał ambicję gry na poziomie co najmniej Serie B. W 2016 miasto objęło pełną pieczę nad stadionem i przyjęło do realizacji koncepcję przebudowy Stadio Druso, którą przygotowali architekci z Dejaco + Partner oraz gmp Architekten.

Przebudowa rozpoczęła się 15 kwietnia 2019. Prace zakończono pod koniec 2021, choć oddanie do użytku nastąpiło 16 kwietnia 2022 (osiem dni później FC Südtirol, po wygranej na wyjeździe z Triestiną, świętował pierwszy w historii awans do Serie B). Modernizacja objęła przebudowę trybun oraz likwidację bieżni lekkoatletycznej, dzięki czemu obiekt zyskał typowo piłkarski charakter.

Trybuna główna została powiększona i przybliżona do pola gry. Trybuna ta zyskała również dodatkowe sektory po bokach, a także nowe zadaszenie. Zachowana została natomiast jej historyczna fasada z 1930.

Przebudowana trybuna wschodnia otrzymała nowe, położone wyżej rzędy widowni i również została poszerzona o dodatkowe fragmenty po bokach, rozciągając się na całą długość boiska. Trybuna zachowała charakterystyczny, żelbetowy dach, choć dodatkowe sektory kryje już płaskie zadaszenie, korespondujące z nowym dachem trybuny głównej.

Modernizacja kosztowała 17,7 mln €, z czego ⅔ pokryły władze prowincji, a resztę środków zapewniło miasto. Rozbudowa obu trybun zwiększyła pojemność stadionu do ponad 5,5 tys. widzów. Niezrealizowana póki co pozostaje druga część planów, która zakłada budowę nowych trybun za bramkami, co miałoby zwiększyć pojemność obiektu do 10 000 widzów.

Jak wygląda Stadio Druso?

Stadio Druso położony jest w pobliżu ujścia rzeki Talvery do Isarco, ok. kilometr od ścisłego centrum miasta. Wygląd obiektu wyraźnie zmienił się podczas ostatniej przebudowy (2019–2022), kiedy m.in. stracił on bieżnię lekkoatletyczną. Stadion posiada dwie wolnostojące trybuny położone wzdłuż pola gry, mogące razem pomieścić 5520 osób. Boisko wyposażone jest w naturalną murawę z systemem podgrzewania.

Pierwsze rzędy widowni na obu trybunach są wyraźnie podniesione względem murawy. Obydwie trybuny są zadaszone i domknięte ścianami po bokach. Większą część dachu trybuny wschodniej (Tribuna Canazza) stanowi charakterystyczna, żelbetowa konstrukcja złożona z parabolicznych segmentów, powstała pod koniec lat 60. XX wieku na wzór zadaszenia na podmadryckim torze wyścigów konnych Zarzuela.

Widownię wyposażono w plastikowe krzesełka, ułożone w mozaikę. Dominującymi kolorami na stadionie są czerwony, biały, szary i czarny. W narożnikach stoją cztery maszty oświetleniowe z reflektorami LED. Za dawnym łukiem bieżni od strony północnej stoi hala sportowa (Palamazzali), a po przeciwnej stronie znajduje się kryta pływalnia (Piscina "Karl Dibiasi").

Trybuna główna po stronie zachodniej (Tribuna Zanvettor) zachowała zabytkową fasadę z 1930, posiadającą cechy stylu racjonalistycznego i monumentalnego.

Na trybunie głównej przewidziano miejsce na strefę biznesową oraz 10 skyboxów, a także pomieszczenia dla mediów. Trybunę wyposażono też w kioski gastronomiczne i toalety oraz we wszelkie inne potrzebne pomieszczenia: szatnie, pomieszczenia dla sędziów i delegatów, salę konferencyjną, gabinet medyczny, pokój kontroli antydopingowej, jak również magazyny, pomieszczenia techniczne i biura.

Na trybunie wschodniej również przewidziano kioski, toalety i magazyny. Umieszczono tutaj także sektor kibiców gości. Ponadto znajdują się w niej cztery dodatkowe szatnie, przeznaczone dla drużyn amatorskich, do treningów czy na wypadek organizacji turniejów z większą ilością zespołów.