Stadio Flaminio – opis stadionu

Wbrew swojej nazwie, stadion nie znajduje się w dzielnicy Flaminio, ale w przylegającej do niej dzielnicy Parioli. Jest zlokalizowany około 3 km na północny zachód od centrum Rzymu. Obiekt powstał w miejscu Stadio Nazionale, który istniał w latach 1911-1957.

Budowa rozpoczęła się 1 lipca 1957 według projektu, którego autorami byli Pier Luigi i Antonio Nervi (ojciec i syn). Stadion musiał się zmieścić w granicach obwodu wyznaczonego przez swojego poprzednika. Roboty ukończono pod koniec 1958 roku, a obiekt stał się dwa lata później główną areną turnieju piłkarskiego Igrzysk Olimpijskich 1960 (łącznie 9 meczów).

W chwili oddania do użytku Flaminio mógł pomieścić ponad 40 tys. kibiców. Widownię tworzył pierścień jednopoziomowych trybun, gdzie trybuna główna nieznacznie dominowała nad resztą. Mogła przyjąć 8 tys. kibiców i była pokryta wspornikowym dachem, podtrzymywanym przez pochyłe filary. Pod żelbetową konstrukcją obiektu znajdował się kryty basen oraz 5 sal, wykorzystywanych m.in. do boksu, gimnastyki i lekkoatletyki.

W momencie inauguracji stadion posiadał 114 miejsc dla dziennikarzy i 12 kabin komentatorskich dla radia. Oświetlenie składało się z 240 reflektorów, umieszczonych na czterech pylonach (po 60 na każdym z nich), co dawało w sumie 300 luksów. Najwyższy ze słupów oświetleniowych miał 60 m, a najniższy - 42 m. Powierzchnia, na której znajduje się Flaminio wynosi około 21,6 tys. m2.

Na arenie mecze rozgrywała reprezentacja Włoch w rugby w latach 2000-2011, kiedy to obiekt regularnie gościł Puchar Sześciu Narodów. W sezonie 1989/90 na stadionie grały AS Roma i Lazio, gdyż Stadio Olimpico przechodził remont na MŚ 1990.

Do 2011 na Stadio Flaminio występował amatorski klub piłkarski, Atletico Roma FC, który we wspomnianym roku został rozwiązany. Stadion był świadkiem licznych koncertów m.in. Michaela Jacksona (trzykrotnie), Davida Bowie, Bruce'a Springsteena i U2.

Obiekt nigdy nie doczekał się gruntownego remontu, dlatego na przestrzeni lat jego stan ulegał systematycznemu pogorszeniu. Ponadto ze względów bezpieczeństwa zmniejszano pojemność, która z początkowych 40 000 spadła prawie o połowę na początku XXI wieku. Dzięki doraźnym zabiegom, wykonanym na zlecenie włoskiej federacji rugby, pojemność stadionu wzrosła w 2011 do 30 000. Wtedy dostawiono trybunę modułową za jedną z bramek.

W tym samym roku włoska drużyna rugby przeniosła się na Stadio Olimpico, co spowodowało, że obiekt stracił głównego najemcę. To spowodowało, że Stadio Flaminio od tamtego momentu stoi pusty i popada w coraz większą ruinę. Co jakiś czas pojawiają się plany modernizacji, ale na razie nic z nich nie wychodzi.