Stadio Paolo Mazza – opis stadionu

Czwarty najstarszy stadion we Włoszech, który wciąż jest użytkowany, powstał w 1928 roku. W pierwotnym układzie wokół boiska znajdowała się nie tylko bieżnia lekkoatletyczna, ale też tor kolarski.

W 1951 roku pojemność wzrosła bardzo znacząco, aż pięciokrotnie od wyjściowych 5 do 25 tys. miejsc. Z czasem zaczęto wymieniać wszystkie sektory, a obiekt uzyskał piłkarski układ. Wysoka północna trybuna (odkryta) powstała pierwsza, później wsparta również przez nowe – już zadaszone – trybuny na południu i zachodzie.

W XXI wiek stadion wszedł w takim samym stanie, jak i sam klub SPAL. Po turbulencjach zespół zbankrutował, później były próby odbudowy – z różnym skutkiem. Podobnie było na stadionie – zrujnowaną wschodnią trybunę rozebrano, a okazała północna nie bardzo nadawała się do użytku. Nawet zadaszona zachodnia trybuna, której dach był w 1988 roku jednym z najciekawszych we Włoszech, była w złym stanie. Przez to jeszcze w 2015 stadion mógł realnie pomieścić tylko ok. 5 tys. osób.

Zmiany zaczęły się dzięki przyjściu nowych inwestorów do klubu. Rodzina Colombarini zaczęła rozsądnie budować nie tylko SPAL, ale też przywracać stadion do stanu używalności. W 2016 pojawił się nowe kołowroty, tymczasowa wschodnia trybuna, poszerzono boisko, a zaplecze dla zawodników odnowiono.

Gdy w 2017 udało się po 49 latach awansować do Serie A, inwestycje musiały już pójść dalej, by spełnić wymogi. Co prawda SPAL otrzymał warunkową licencję, ale konieczne okazały się większe inwestycje, wykraczające dalece poza monitoring czy system kontroli dostępu. Wspólnie z samorządem Ferrary rodzina Colombarini zainwestowała 8 mln € (odpowiednio po 3 i 5 mln).

Efektem prowadzonych prac jest zaskakująco nowocześnie wyglądający obiekt w mocno „angielskim” stylu (nawet jeśli styl wynika z ciasnej działki, a więc konieczności). Zachodnią trybunę odnowiono i przedłużono na południe, a jej historyczny dach został wymieniony. Gruntowna renowacja objęła północną trybunę, która otrzymała pierwszy w historii dach, a zupełnie od podstaw zbudowano stalową wschodnią część widowni dla ponad 4 tys. osób, która zastąpiła tymczasowe sektory wzniesione dla spełnienia licencji.