Estádio Moisés Lucarelli – opis stadionu

Choć mało znany wśród dzisiejszych kibiców, ten stadion w Campinas ma niezwykłą i bogatą historię. Mało kto wie, że był jednym z pierwszych obiektów w kraju zbudowanych prywatnie przez klub, bez udziału samorządu.

Marzenie udało się zrealizować niesamowitym wysiłkiem lidera klubu, Moysesa Lucarellego. W latach 1940. inicjował on wiele akcji, by zebrać niezbędne środki, zastawiał nawet własny majątek. Na przykład w 1946 w 2 miesiące udało się zrealizować „karawanę 250 tysięcy cegieł”, czyli po prostu zbiórkę materiałów budowlanych. Dzięki temu oraz licznym innym darowiznom w 1947 ruszyła budowa i po roku można było rozegrać pierwszy mecz. To nie oznaczało jednak zakończenia budowy, ponieważ tę udało się skończyć dopiero w 1960!

W chwili otwarcia stadion Ponte Prety mieścił 35 tysięcy widzów, czym zapracował na przydomek Majestoso (Majestatyczny). Był wtedy trzecim co do wielkości obiektem w całym kraju, wkrótce przerośniętym przez inwestycje na Mistrzostwa Świata 1950.

Istniejące do dziś mury obiektu w stylu art deco (zwłaszcza efektowna brama wschodnia) to te same, które budowano dzięki datkom kibiców w 1948 roku. Odnawiane kilkakrotnie zachowały kształt i historyczną wartość, choć wewnątrz oznacza to przestarzały już układ, w którym trybuny za bramkami są umieszczone daleko od boiska. W niecodziennym posunięciu klub już w XXI wieku postanowił wykorzystać posiadane miejsce i na wschodniej trybunie stworzył między boiskiem a widownią… parking na 38 samochodów.

Co ciekawe, inicjator, pilot i „dobry duch” planu budowy nowego stadionu nie chciał nigdy zostać jego patronem. Gdy jednak wyjechał w podróż zagraniczną, decyzję o tym podjął zarząd klubu, umieszczając w nazwie imię pisane inaczej niż w oryginale – przez „i” zamiast „y”.