Heinz-Steyer-Stadion – opis stadionu historycznego

Jak w skrócie przedstawia się Heinz-Steyer-Stadion (do czasu przebudowy z lat 2021–2024)?

Stadion, który własnym sumptem wybudował Dresdner SC, zainaugurowano 12 października 1919. Obiekt powstał niedaleko zabytkowego centrum Drezna i miał nietypowego „sąsiada” – budowlę w orientalnym stylu, znaną jako Yenidze, której charakterystyczna kopuła na stałe wpisała się w krajobraz areny.

Dresdner SC swoje największe sukcesy odnosił… w trakcie II wojny światowej. Najpierw sięgnął po tytuł wicemistrza Niemiec (1939/40), a w dwóch ostatnich sezonach przed przerwaniem rozgrywek (1942/43, 1943/44) zdobywał mistrzostwo kraju.

Po wojnie przyszły nowe, komunistyczne władze. Majątek Dresdner SC został znacjonalizowany, a sam klub rozwiązano, chociaż drużynę odtworzono pod nową nazwą, SG Friedrichstadt. I ten zespół szybko jednak zlikwidowano, po skandalu do jakiego doszło w walce o tytuł pierwszego mistrza NRD na koniec sezonu 1949/50.

Kolejnymi gospodarzami byli m.in. „Dynamo” (które, w okresie gry na tym obiekcie, zdobyło w 1953 mistrzostwo NRD), „Einheit” i „Lokomotive”. Po upadku Muru Berlińskiego powstał „nowy” Dresdner SC, odwołujący się do tradycji dawnego klubu – choć nie osiągał już tak spektakularnych sukcesów.

Od 1949 obiekt nosił imię Heinza Steyera, komunistycznego działacza, piłkarza i ofiary nazistowskiego reżimu. W tym samym roku na stadionie zadebiutowało sztuczne oświetlenie, niegdyś (niesłusznie) uznawane za pierwsze tego typu w Niemczech.

Był to jeden z dwóch głównych stadionów w Dreźnie – obok Rudolf-Harbig-Stadion, który w okresie NRD stopniowo przejmował bardziej prestiżową rolę.

Heinz-Steyer-Stadion był ważną areną zmagań lekkoatletów – padło tu wiele rekordów świata, a także nieoficjalny rekord… w biegu tyłem (na 10 km). Ponadto gościł mecze reprezentacji (Niemiec i NRD), finały Pucharu NRD, mecz o mistrzostwo „Ostzony” w 1949, występ Chóru Aleksandrowa czy finisze etapów kolarskiego Wyścigu Pokoju.

Stadionu nie omijały katastrofy. W 1945 trafiła go aliancka bomba, a na początku XXI wieku zmagał się z dużymi powodziami. Dwa razy trybuny trawił też pożar, a w czasie wielkiej przebudowy ktoś ukradł i zniszczył pamiątkową tablicę z rekordami świata.

W latach 2015–2017 powstała nowa trybuna na północy. Następnie podjęto decyzję o kompletnej przebudowie całego obiektu, a nowa trybuna była jedyną większą konstrukcją, którą zdecydowano się zachować. Wielka przebudowa miała miejsce w latach 2021–2024, a „nowy” Heinz-Steyer-Stadion oficjalnie zainaugurowano 30 sierpnia 2024.

Jak powstał Heinz-Steyer-Stadion?

Początki Heinz-Steyer-Stadion ściśle związane są z założonym w 1898 Dresdner SC. Klub jeszcze przed I wojną światową dążył do budowy własnych obiektów sportowych. Plany na krótko przed konfliktem stworzył architekt Reinhold Mittmann, ale wybuch wojny spowodował, że prac nie rozpoczęto.

Po zakończeniu wojny powrócono jednak do planów budowy stadionu i prace ruszyły już w grudniu 1918. Budowa trwała niespełna rok i pochłonęła 181 tys. marek, a otwarcia nowego obiektu dokonano 12 października 1919. Na inaugurację Dresdner SC przegrał z zespołem VfB Leipzig 0:1. W dniu otwarcia odbyły się także mecze hokeja, softballa i koszykówki.

Jak początkowo prezentował się Heinz-Steyer-Stadion?

Nowy stadion wyposażony był w 420-metrową bieżnię, a po południowej stronie stała długa na 42 m i wysoka na 8 m zadaszona trybuna z miejscami dla 500 osób – wraz z miejscami wokół bieżni, pojemność stadionu szacowano jednak na 20 tys. widzów.

Obiekt powstał w okolicy zwanej Ostragehege, zajmując fragment łąki (znanej jako Schmelzwiese) wykorzystywanej przez mieszkańców w celach rekreacyjnych, a także sportowych – pierwszy odnotowany mecz krykieta odbył się w tym miejscu w 1863; po powstaniu Dresdner SC w 1898, klub także wykorzystywał ten teren do treningów, jednak w 1899 władze zakazały im dalszej gry, aby piłkarze nie przeszkadzali spacerowiczom.

Stadion miał być głównym, ale nie jedynym obiektem planowanym w ramach większego kompleksu sportowego Dresdner SC. W latach 20. XX wieku przybywały kolejne obiekty, a do 1932 Dresdner SC dysponował już ośmioma arenami w obrębie swojego kompleksu, w tym boiskiem do hokeja i kortami tenisowymi.

W sąsiedztwie stadionu Dresdner SC własny stadion wybudował także żydowski Bar-Kochba (został otwarty 14 października 1928). Po dojściu do władzy nazistów w 1933, dzierżawa terenu została jednak wypowiedziana, a stadion Bar-Kochba przekazano klubowi ATV Dresden, który przebudował go w latach 1935–1936 (po wojnie obiekt przestał istnieć).

Jakie były losy Heinz-Steyer-Stadion w okresie międzywojennym?

Stadion Dresdner SC już na samym początku nawiedziły dwie powodzie, które miały miejsce w latach 1920 i 1923. W 1924 trybuna główna otrzymała stalowe zadaszenie. Już rok później w jej miejsce wybudowano nową, drewnianą trybunę z miejscami dla 1560 widzów.

W nocy z 17 na 18 października 1928 niedawno oddana do użytku drewniana trybuna doszczętnie spłonęła w pożarze. W jej miejsce szybko wybudowano jednak nową, murowaną trybunę wraz z budynkiem klubowym: prace rozpoczęły się 7 sierpnia 1929, a otwarcie miało miejsce 24 listopada 1929.

Na budowę klub przeznaczył 150 tys. marek, a projektantem nowej trybuny był Konrad Materne. W ramach jej inauguracji Dresdner SC rozegrał mecz z aktualnym mistrzem Niemiec, SpVgg Fürth, zakończony porażką 0:3 przy udziale 20 tys. widzów.

W 1930 naprzeciwko trybuny głównej, po stronie północnej stanęła nowa, drewniana trybuna na 2,2 tys. widzów. Jej otwarcie miało miejsce 31 sierpnia 1930 przy okazji meczu z 1. FC Nürnberg, ale prawdziwy test miał miejsce niespełna miesiąc później przy okazji meczu międzypaństwowego Niemcy – Węgry rozegranego 28 września 1930 (5:3).

Wraz z terasowymi trybunami dookoła bieżni, pojemność stadionu przekraczała wówczas już 60 tys. widzów. Rekord frekwencji został osiągnięty 26 maja 1935, kiedy na stadionie rozegrano mecz Niemcy – Czechosłowacja (2:1) – spotkanie to oglądało 62 150 widzów.

30 kwietnia 1938, kiedy Dresdner SC świętował 40-lecie istnienia, klub otrzymał 99-letnią dzierżawę terenu, na którym znajdował się jego kompleks sportowy wraz ze stadionem.

Jak Heinz-Steyer-Stadion ucierpiał pod koniec II wojny światowej?

W trakcie alianckiego bombardowania Drezna w lutym 1945 piloci bombowców wykorzystywali stadion jako punkt orientacyjny. 13 lutego obiekt został trafiony bombą znacznikową, która spadła na wschodni łuk trybun. Uszkodzenia nie były jednak poważne w porównaniu z ogromem zniszczeń, jakich doznało miasto w wyniku nalotów przeprowadzonych między 13 a 15 lutego.

Jak przedstawia się historia Heinz-Steyer-Stadion w pierwszych latach po II wojnie światowej?

Po zakończeniu działań wojennych majątek Dresdner SC został znacjonalizowany, a stadion ogłoszono własnością społeczną. Obiekt odbudowano z wojennych zniszczeń dzięki pracy sportowców i mieszkańców miasta, wspieranej państwową dotacją w wysokości 500 tys. marek.

25 sierpnia 1946 na stadionie rozegrano mecz pomiędzy reprezentacjami miast (Drezno – Berlin 6:2), na który przyszło 60 tys. widzów.

Kiedy stadion w Ostragehege nazwano imieniem Heinza Steyera?

21 czerwca 1949 (kilka dni przed finałem mistrzostw radzieckiej strefy okupacyjnej, który rozegrano na tym obiekcie) stadion otrzymał imię Heinza Steyera – pochodzącego z Drezna komunisty i działacza robotniczego ruchu sportowego, aktywnego piłkarza, straconego przez nazistów w 1944 za działalność konspiracyjną. Oprócz nazwania stadionu imieniem Steyera, przed trybuną główną ustawiono również poświęcony mu obelisk.

Po upadku komunizmu pojawiły się głosy, że godniejszym patronem stadionu będzie były piłkarz Dresdner SC i trener reprezentacji RFN (z którą w 1974 zdobył mistrzostwo świata), Helmut Schön, jednak nie zdecydowano się na zmianę nazwy – za to po przebudowie w latach 2021–2024 jedno z miejsc na trybunie głównej zostało wyróżnione jako honorowe siedzenie Helmuta Schöna (Helmut-Schön-Ehrensitz).

Kiedy na Heinz-Steyer-Stadion zainaugurowano sztuczne oświetlenie?

31 grudnia 1949 na stadionie zostało zainaugurowane sztuczne oświetlenie, składające się z 12 masztów na których osadzone zostały lampy. Często podaje się, że zainaugurowane wówczas stadionowe oświetlenie było pierwszym tego typu w Niemczech, chociaż wcześniej mecz przy sztucznym świetle rozegrano już w 1926 w Hanowerze.

Inauguracja oświetlenia miała miejsce przy okazji meczu pomiędzy SG Friedrichstadt (nieformalnym spadkobiercą Dresdner SC) i reprezentacją NRD (2:0), który był pożegnalnym spotkaniem legendarnego napastnika, „króla” Richarda Hofmanna. W trakcie meczu kibice zapalili 30 tys. świec, „pomagając” w ten sposób nowemu oświetleniu.

Jakie były dalsze losy Heinz-Steyer-Stadion?

W 1951 na stadionie ponownie wybuchł pożar, wskutek którego ucierpiała drewniana trybuna po północnej stronie. Szkody zostały naprawione rok później. W 1963 stadion został wyposażony w nagłośnienie.

W latach 1971–1972 obiekt przeszedł kolejną modernizację, przeprowadzoną głównie na potrzeby zawodów lekkoatletycznych. Przez likwidację przednich części trybun poszerzono wewnętrzny owal, robiąc miejsce dla nowoczesnej, tartanowej bieżni lekkoatletycznej.

Na wschodnim łuku powstała brama maratońska dla biegaczy i uczestników kolarskiego Wyścigu Pokoju. Zmodernizowany obiekt zainaugurowano 12 lipca 1972 mityngiem lekkoatletycznym im. Heinza Steyera.

Remont i instalacja tartanowej bieżni zaowocowały prawdziwym „wysypem” rekordów świata, których w ciągu kilku kolejnych lat, do 1979, ustanowiono na stadionie 12 (w tym jeden wyrównany).

Jaka była historia elektronicznej tablicy wyników na Heinz-Steyer-Stadion?

W 1978 na zachodnim łuku zamontowano elektroniczną tablicę wyników, którą wyprodukowała węgierska firma Elektroimpex. Duża, prostokątna konstrukcja miała wymiary 17,2 × 8,28 m.

Główny wyświetlacz posiadał 260 matryc punktowych (w układzie 26 w poziomie × 10 w pionie), z których każda zawierała 35 punktów świetlnych (7×5), mogących wyświetlać jedną literę, cyfrę lub znak specjalny.

W lewym górnym rogu znajdował się zegar analogowy o średnicy 2 m. Pod zegarem umieszczono dodatkowych 14 matryc punktowych. Łącznie na tablicy było ok. 10 tys. punktów świetlnych, wykorzystujących 50-woltowe żarówki.

Wyświetlacz sterowany był zdalnie, z niewielkiego pomieszczenia na trybunie głównej, z zastosowaniem taśm perforowanych. Przez lata wyświetlane były na nim wyniki sportowe, w tym osiągane na stadionie rekordy świata.

Specjalne, 50-woltowe żarówki były już trudno dostępne w czasach NRD, a po upadku komunizmu stały się praktycznie niedostępne, w związku z czym nie można było zastępować zużytych świetlówek nowymi. W efekcie kolejne matryce były stopniowo wyłączane z użytku.

Wyświetlacz działał regularnie jeszcze do sezonu 2004/05, a po raz ostatni został uruchomiony w 2007. Charakterystyczną tablicę wyników początkowo planowano zachować, gdy w 2021 roku rozpoczynała się przebudowa stadionu, jednak ostatecznie podjęto decyzję o jej demontażu, który przeprowadzono w czerwcu 2022.

Następcą tablicy wyników na przebudowanym Heinz-Steyer-Stadion został nowoczesny telebim, który zamontowano nad północną trybuną w lipcu 2025.

Czy Heinz-Steyer-Stadion mógł stać się areną Mistrzostw Świata 2006?

Pod koniec XX wieku z myślą o Mistrzostwach Świata 2006 pojawiły się plany budowy nowego, piłkarskiego stadionu w miejsce dotychczasowego Heinz-Steyer-Stadion. Plany te okazały się jednak nierealne ze względu na brak funduszy, a Drezno zostało skreślone przez DFB z listy miast-kandydatów wiosną 1999, jeszcze przed wyborem Niemiec na gospodarza mundialu.

Nowoczesny stadion piłkarski powstał w Dreźnie nieco później, w latach 2007–2009, jednak w ramach przebudowy innego obiektu – Rudolf-Harbig-Stadion.

Jakie skutki dla Heinz-Steyer-Stadion miały powodzie z początku XXI wieku?

W sierpniu 2002, podczas katastrofalnej powodzi, stadion znalazł się pod wodą i poniósł znaczne straty. W wyniku intensywnych opadów w dorzeczu Łaby poziom wody w mieście osiągnął wówczas rekordowe 9,40 m – więcej niż podczas historycznej powodzi z 1845.

Zalane pomieszczenia pod trybuną główną wymagały generalnego remontu, a drewniana trybuna na północny została całkowicie wyłączona z użytku.

Kolejna powódź nawiedziła Drezno niespełna cztery lata później, na przełomie marca i kwietnia 2006, gdy poziom wody w Łabie sięgnął ok. 7,50 m. Tym razem, dzięki podjętym środkom zaradczym, udało się zabezpieczyć stadion przed zalaniem. Wielką wodę zatrzymano dosłownie u jego bram – ochronił go wał usypany z worków z piaskiem, ustawiony w bramie maratońskiej.

W latach 2008–2009, w ramach szeroko zakrojonych inwestycji przeciwpowodziowych realizowanych przez miasto, wokół wschodniego łuku oraz północnej trybuny wybudowano solidne mury, pełniące funkcję bariery przeciwpowodziowej.

Następna powódź miała miejsce w styczniu 2011, kiedy poziom wody osiągnął ok. 6 m. Dzięki doświadczeniom z wcześniejszych powodzi, w bramie maratońskiej ustawiono stalową barierę, która skutecznie powstrzymała napływ wody na teren obiektu.

Stalowa bariera i mur przeciwpowodziowy ochroniły stadion również w czerwcu 2013, kiedy Drezno nawiedziła kolejna wielka powódź, a poziom Łaby osiągnął 8,76 m.

Kiedy na Heinz-Steyer-Stadion powstała nowa trybuna północna?

Pogarszający się stan techniczny stadionu powodował wyłączanie z użytku kolejnych sektorów, przez co pojemność spadła do zaledwie 4,5 tys. widzów.

16 marca 2015 ruszyła przebudowa wyłączonej z użytku północnej trybuny, którą całkowicie rozebrano wraz z charakterystyczną, drewnianą konstrukcją w górnej części. W jej miejsce kosztem ok. 4 mln € powstała nowa, żelbetowa, w pełni zadaszona trybuna z 1864 miejscami, którą uroczyście otwarto 4 sierpnia 2017.

Przebudowę trybuny poprzedziła budowa dwukondygnacyjnego budynku z szatniami, sanitariatami i innymi pomieszczeniami, który powstał za północno-zachodnim narożnikiem stadionu, kosztem 1,6 mln €.

Kiedy Heinz-Steyer-Stadion przeszedł gruntowną przebudowę?

Jak doszło do przebudowy Heinz-Steyer-Stadion?

Po zakończeniu budowy nowej trybuny północnej zdecydowano o kontynuacji inwestycji w stadion – 28 czerwca 2018 władze miasta ogłosiły plan jego kompleksowej przebudowy. Wstępne studium dotyczące rozwoju obiektu przygotowała miejska spółka STESAD GmbH.

Kiedy wybrano generalnego wykonawcę przebudowy Heinz-Steyer-Stadion?

1 lipca 2019 ruszył dialog konkurencyjny mający na celu wyłonienie generalnego wykonawcy przebudowy. W procedurze uczestniczyły trzy podmioty: konsorcjum BAM z siedzibą w Düsseldorfie, Ed. Züblin AG ze Stuttgartu oraz austriacka firma HABAU.

17 listopada 2020 za najlepszą wybrano ofertę konsorcjum BAM, dla którego koncepcję przebudowy stadionu przygotowało biuro O+M Architekten we współpracy z phase10. 28 stycznia 2021 Rada Miasta jednogłośnie zatwierdziła realizację inwestycji, a 15 lutego 2021 podpisano umowę z BAM Sports GmbH (od października 2021 jako ZECH Group).

Kiedy przeprowadzono przebudowę Heinz-Steyer-Stadion?

26 października 2021 nadburmistrz Dirk Hilbert zainaugurował przebudowę stadionu, która rozpoczęła się od rozbiórki starej trybuny głównej. Fundamenty pod budowę nowej trybuny głównej zaczęły powstawać na przełomie lutego i marca 2022. Ceremonia wmurowania kamienia węgielnego i zakopanie kapsuły czasu miały miejsce 2 czerwca 2022.

4 kwietnia 2023 odbyła się uroczystość zawieszenia wiechy, symbolicznie kończąca budowę stanu surowego nowej południowej trybuny. W wydarzeniu wzięli udział nadburmistrz Dirk Hilbert, przedstawiciele świata sportu, polityki oraz osoby zaangażowane w realizację inwestycji.

W kwietniu 2024 na stadionie położono nową bieżnię, a w maju 2024 na dachu trybuny głównej zamontowano panele fotowoltaiczne. Obiekt był gotowy do końca czerwca i 1 lipca 2024 został przekazany miastu. Przebudowa pochłonęła ok. 54 mln €.

Kiedy zainaugurowano przebudowany Heinz-Steyer-Stadion?

Inauguracja odnowionego stadionu miała miejsce 30 sierpnia 2024. Na otwarcie przy pełnych trybunach odbyła się 7. edycja reaktywowanego mityngu lekkoatletycznego Goldenes Oval.

Już dzień przed oficjalną inauguracją zorganizowany został Stadium Run – masowy bieg uliczny na dystansie 5 km, którego trasa łączyła dwa główne stadiony Drezna: start zorganizowano na Rudolf-Harbig-Stadion, a meta była na Heinz-Steyer-Stadion.

Co obejmowała przebudowa Heinz-Steyer-Stadion przeprowadzona w latach 2021–2024?

Podczas prac przeprowadzonych w latach 2021–2024 stadion został gruntownie przebudowany. Ze starego stadionu zachowano relatywnie nową trybunę północną, którą wybudowano w latach 2015–2017. Trybuna główna, wyposażona w szerokie zaplecze, powstała zupełnie od podstaw, przebudowane zostały również trybuny na łukach.

Wokół areny wzniesiono stalową konstrukcję z zamontowanymi reflektorami oświetleniowymi, która pełni również funkcję estetyczną, optycznie spinając całą budowlę. Elementem tej konstrukcji jest długa na ok. 115 m kratownica, która rozciąga się nad dachem północnej trybuny.

Ze stadionu zniknęła nieczynna od 2007 tablica wyników – zamiast niej powstał nowy telebim, który zamontowano nad trybuną północną już po zakończeniu przebudowy, w lipcu 2025. Po modernizacji obiekt może pomieścić 10 343 widzów, z czego 5400 miejsc znajduje się pod dachem.

„Nowy” Heinz-Steyer-Stadion po przebudowie z lat 2021–2024 prezentujemy na osobnej podstronie

Jakie wydarzenia miały miejsce na Heinz-Steyer-Stadion do 2021?

Kto był gospodarzem Heinz-Steyer-Stadion?

1919–1945: Dresdner SC

Stadion wybudowano w latach 1918–1919 wysiłkiem Dresdner SC i to ten klub początkowo był właścicielem oraz głównym użytkownikiem stadionu. W 1938, na 40-lecie DSC, klub otrzymał prawo do 99-letniej dzierżawy terenu, na którym znajdował się stadion.

Drużyna piłkarska Dresdner SC, zwłaszcza w okresie II wojny światowej, zaliczała się do niemieckiej czołówki. Grało w niej wielu znanych piłkarzy z tamtego okresu, jak Helmut Schön (późniejszy trener reprezentacji RFN, z którą zdobył mistrzostwo świata w 1974), Richard Hofmann czy bramkarz Willibald Kreß.

Największym sukcesem piłkarzy Dresdner SC było dwukrotne zdobycie tytułu mistrza Niemiec – miało to miejsce w trakcie II wojny światowej, w dwóch ostatnich sezonach rozegranych w całości przed zawieszeniem rozgrywek (1943 i 1944). W 1940 zespół sięgnął także po wicemistrzostwo Niemiec.

Zawodnicy Dresdner SC dwukrotnie zdobyli również Puchar Niemiec, wówczas rozgrywany jako Tschammerpokal (Puchar Tschammera) – w latach 1940 i 1941. Ponadto w 1941 Dresdner SC zwyciężyło Schalke 04 w tzw. Herausforderungskampf, meczu uznawanym dziś za nieoficjalnego prekursora Superpucharu Niemiec.

Klub bardzo dobrze radził sobie w regionalnych rozgrywkach ligowych, których zwycięzcy na koniec sezonu kwalifikowali się do ogólnokrajowych mistrzostw. W latach 1905, 1926, 1929, 1930, 1931 i 1933 drużyna była mistrzem Środkowych Niemiec, a po wprowadzeniu Gaulig, wygrywała rozgrywki Gauliga Sachsen w latach 1934, 1939, 1940, 1941, 1943 i 1944.

Dresdner SC dwukrotnie zdobył także Puchar Środkowych Niemiec, w latach 1928 i 1933.

1945–1990: czasy NRD

Po wojnie Dresdner SC został rozwiązany, jednak w jego miejsce powstał SG Friedrichstadt, w którym grało większość zawodników dawnego DSC. W 1949 zespół uczestniczył w mistrzostwach radzieckiej strefy okupacyjnej (Ostzonenmeisterschaft), w których odpadł w ćwierćfinale po porażce 1:2 z ZSG Union Halle.

Następnie SG Friedrichstadt przystąpił do pierwszego sezonu ligi NRD (1949/50). Drużyna zaliczała się do ścisłej czołówki i do końca walczyła o tytuł, ale przegrała decydujący mecz z ZSG Horch Zwickau – spotkanie zakończyło się w skandalicznych okolicznościach, co skutkowało również rozwiązaniem SG Friedrichstadt i wyjazdem zawodników do innych klubów, głównie do Herthy BSC w Berlinie Zachodnim.

Po rozwiązaniu SG Friedrichstadt gospodarzem stadionu została drużyna SG Deutsche Volkspolizei Dresden. W 1953 klub został włączony do zrzeszenia SV Dynamo i zmienił nazwę na SG Dynamo Dresden. W 1952 drużyna ta zdobyła wicemistrzostwo i Puchar NRD, a w 1953 została mistrzem NRD.

Pod koniec 1954 zawodników Dynama oddelegowano jednak do Berlina, gdzie stworzyli nową drużynę SC Dynamo Berlin. Dynamo Dresden kontynuowało grę w niższych ligach, a w 1957 przeniosło się na Rudolf-Harbig-Stadion. Nowym gospodarzem Heinz-Steyer-Stadion zostało wówczas SC Einheit Dresden.

SC Einheit do 1962 występował w Oberlidze, najwyższej klasie rozgrywkowej w NRD. Największym sukcesem tego zespołu było wywalczenie Pucharu NRD w 1958. Na początku 1966 drużynę piłkarską SC Einheit przekształcono w FSV Lokomotive Dresden. Klub ten funkcjonował do 1990 i przez większość czasu (18 sezonów) grał na poziomie drugiej ligi.

Od 1990: reaktywacja Dresdner SC

Po upadku Muru Berlińskiego, w 1990 powstał Dresdner SC 1989, który odwołuje się do tradycji dawnego Dresdner SC. Drużynę piłkarską nowego DSC stworzono na bazie rozwiązanego FSV Lokomotive Dresden.

Klub nie nawiązał jednak do sukcesów dawnego DSC: występował najwyżej na trzecim poziomie rozgrywkowym (po raz ostatni na przełomie wieków), a z czasem spadł do niższych lig regionalnych.

Od 2007 współgospodarzem stadionu była także drużyna futbolu amerykańskiego Dresden Monarchs. Największym osiągnięciem Monarchs było zwycięstwo w German Bowl w sezonie 2021. Na stadionie występowały także piłkarki 1. FFC Fortuna Dresden.

Jakie istotne mecze piłkarskie rozgrywano na Heinz-Steyer-Stadion?

Mecze reprezentacji

Przed 1945 stadion Dresdner SC miał okazję gościć cztery mecze towarzyskie piłkarskiej reprezentacji Niemiec (trzy w okresie międzywojennym i jedno już po rozpoczęciu II wojny światowej):

• 5 maja 1921: Niemcy – Austria 3:3
• 28 września 1930: Niemcy – Węgry 5:3
• 26 maja 1935: Niemcy – Czechosłowacja 2:1 (rekord frekwencji stadionu: 62 150 widzów)
• 16 listopada 1941: Niemcy – Dania 1:1

Po II wojnie światowej na Heinz-Steyer-Stadion rozegrano także cztery spotkania reprezentacji NRD (trzy towarzyskie i jedno w ramach eliminacji do mistrzostw świata):

• 14 czerwca 1953: NRD – Bułgaria 0:0 (był to trzeci oficjalny mecz reprezentacji NRD i pierwszy grany na własnym terenie)
• 1 maja 1959: NRD – Węgry 0:1
• 14 października 1962: NRD – Rumunia 3:2
• 16 kwietnia 1969: NRD – Walia 2:1 (el. MŚ 1970)

Po zjednoczeniu Niemiec jedno spotkanie na Heinz-Steyer-Stadion rozegrała również kobieca reprezentacja Niemiec, pokonując 28 maja 1998 w meczu towarzyskim Nową Zelandię 8:0.

Finały międzyokręgowych mistrzostw Niemiec

Dawniej w Niemczech popularne były rozgrywki piłkarskie, w których rywalizowały między sobą reprezentacje poszczególnych regionów. Rozgrywki te znane były m.in. pod nazwami Bundespokal i Reichsbundpokal. Dwa razy ich finały rozegrane zostały na stadionie Dresdner SC:

• 19 kwietnia 1931 (Bundespokal): Środkowe Niemcy – Południowe Niemcy 3:4 (pd.)
• 5 marca 1939 (Reichsbundpokal): Śląsk – Bawaria 2:1

Herausforderungskampf

16 marca 1941 na stadionie rozegrano mecz, który określany był mianem Herausforderungskampf. Udział wzięli w nim mistrz Niemiec, Schalke 04 oraz zdobywca Pucharu Tschammera (prekursora Pucharu Niemiec), Dresdner SC. Spotkanie obejrzało z trybun 30-40 tys. widzów, a gospodarze pokonali w nim aktualnych mistrzów kraju 4:2.

Mecz ten można traktować jako rewanż za finał mistrzostw Niemiec rozegrany 21 lipca 1940 na Stadionie Olimpijskim w Berlinie – wtedy, przy 95-tysięcznej publice, lepsze było Schalke 04, wygrywając z zespołem z Drezna 1:0.

Z dzisiejszej perspektywy konfrontacja mistrza kraju ze zdobywcą pucharu przypomina rywalizację o Superpuchar, dlatego spotkanie z 1941 bywa uznawane za nieoficjalnego prekursora Superpucharu Niemiec. Do podobnych pojedynków doszło także w latach 1977 i 1983, natomiast oficjalne rozgrywki o Superpuchar zainaugurowano dopiero w 1987.

Finał mistrzostw radzieckiej strefy okupacyjnej

W latach 1948 i 1949 przeprowadzone zostały dwie edycje piłkarskich mistrzostw radzieckiej strefy okupacyjnej (Ostzonenmeisterschaft), które można uznać za prekursora późniejszej ligi NRD.

Finał drugiej edycji tych mistrzostw odbył się 26 czerwca 1949 na stadionie dawnego Dresdner SC, który zaledwie kilka dni wcześniej nazwano imieniem Heinza Steyera. Przy 50-tysięcznej widowni ZSG Union Halle pokonał SG Fortunę Erfurt 4:1.

Finały Pucharu NRD

Na Heinz-Steyer-Stadion dwa razy rozegrano mecze finałowe piłkarskiego Pucharu NRD, znanego jako Freier Deutscher Gewerkschaftsbund Pokal (FDGB-Pokal):

• 3 lipca 1954: ZSK Vorwärts Berlin – BSG Motor Zwickau 2:1
• 6 grudnia 1959: SC Dynamo Berlin – SC Wismut Karl-Marx-Stadt 0:0 (pd.) – po remisie mecz powtórzono tydzień później na Bruno-Plache-Stadion w Lipsku, gdzie Dynamo zwyciężyło 3:2

Finały FDGB-Pokal rozgrywano w Dreźnie także w latach 1969 i 1970, ale na Rudolf-Harbig-Stadion.

Mecz decydujący o pierwszym mistrzostwie NRD

W sezonie 1949/50 zorganizowano rozgrywki ligowe (DS-Liga, późniejsza DDR-Oberliga), uznawane za pierwsze mistrzostwa NRD w piłce nożnej. W rozgrywkach uczestniczyła drużyna SG Friedrichstadt, która de facto powstała jako kontynuator rozwiązanego Dresdner SC.

W ostatniej kolejce spotkań, 16 kwietnia 1950 SG Friedrichstadt podejmował na własnym Heinz-Steyer-Stadion drużynę ZSG Horch Zwickau. Oba zespoły znajdowały się na czele tabeli, a spotkanie miało przesądzić o tym, która z tych drużyn zostanie pierwszym mistrzem NRD. Mecz cieszył się nadzwyczajnym zainteresowaniem, a frekwencja wyniosła 60 tys. widzów.

Spotkanie miało także podtekst polityczny – miejscowy zespół, jako spadkobierca Dresdner SC, kojarzony był z burżuazją, podczas gdy Horch Zwickau uznawany był za przykładny klub socjalistyczny, z członkami wywodzącymi się z klasy robotniczej.

Komunistyczni działacze niewątpliwie sprzyjali drużynie z Zwickau, choć sporną kwestią jest, czy ingerowali w przebieg spotkania. Relacje natomiast często wskazują na przeciętny poziom sędziowania. W meczu lepsi byli goście, pokonując miejscową drużynę aż 5:1 i zdobywając tym samym mistrzostwo NRD.

Spotkanie zakończyło się skandalem, ponieważ po meczu niezadowoleni kibice wbiegli na boisko, wywołując zamieszki. Stadion zamknięto na pół roku, a SG Friedrichstadt rozwiązano – wielu piłkarzy wyjechało wtedy do innych miast, m.in. do Berlina Zachodniego, gdzie kontynuowali karierę w Hercie BSC.

Jakie inne wydarzenia miały miejsce na Heinz-Steyer-Stadion?

Lekkoatletyczne mistrzostwa kraju

Już niespełna rok po otwarciu, nowy stadion miał okazję gościć 22. Mistrzostwa Niemiec w Lekkiej Atletyce, które odbyły się w dniach 14-15 sierpnia 1920.

Po II wojnie światowej na Heinz-Steyer-Stadion sześciokrotnie rozgrywano również lekkoatletyczne mistrzostwa NRD, w latach 1961, 1962, 1973, 1977, 1982 i 1990 (zawody rozegrane w 1990 były ostatnią edycją mistrzostw NRD).

W 1937 na stadionie odbyły się także drużynowe mistrzostwa Niemiec w lekkiej atletyce. Później obiekt gościł też drużynowe mistrzostwa NRD (1978) oraz mistrzostwa NRD w wielobojach (1960, 1977, 1978, 1987).

Inne zawody lekkoatletyczne

Na stadionie organizowano również wiele innych zawodów lekkoatletycznych, jak mecze międzypaństwowe, a także mityngi – wśród nich były m.in.:

• Internationales Sportfest mit Rudolf-Harbig-Gedenklauf (1957–1961, 1963–1965)
• Internationaler Olympischer Tag (1976, 1979, 1986)
• Goldenes Oval (1984–1989)
• Internationales Rudolf-Harbig-Meeting (1998)

Na Heinz-Steyer-Stadion odbywał się też finisz corocznego Oberelbe-Marathon.

Rekordy świata

Stadion znany jest z tego, że padały na nim liczne rekordy świata. Łącznie pobito na nim 13 oficjalnych rekordów lekkoatletycznych i dodatkowo jeden został wyrównany. Co ciekawe, ustanawiały je wyłącznie kobiety. Większość z tych rekordów padło w ciągu kilku lat od remontu stadionu i instalacji tartanowej bieżni w latach 1971–1972.

Ponadto Thomas Dold dwa razy osiągał tu najlepszy czas w biegu na 10 km tyłem, a trzy wędkarskie rekordy świata pobiła również Helga Wischer podczas mistrzostw świata, które rozegrano na stadionie w 1961.

Lista oficjalnych rekordów lekkoatletycznych, które padły na Heinz-Steyer-Stadion (obejmuje 14 rekordów: 13 pobitych oraz jeden wyrównany; autorka pierwszego z nich, Gisela Mauermayer, reprezentowała Niemcy, pozostałe rekordzistki w chwili ustanawiania rekordu reprezentowały NRD):

• 25 sierpnia 1935: Gisela Mauermayer (rzut dyskiem) – 47,12 m
• 20 lipca 1973: Renate Stecher (bieg na 100 m) – 10,9 s
• 20 lipca 1973: Renate Stecher (bieg na 100 m) – 10,8 s
• 21 lipca 1973: Renate Stecher (bieg na 200 m) – 22,1 s
• 22 lipca 1973: Annelie Ehrhardt (bieg na 100 m przez płotki) – 12,3 s
• 8 maja 1976: Rosemarie Ackermann (skok wzwyż) – 1,96 m
• 9 maja 1976: Christina Brehmer (bieg na 400 m) – 49,77 s
• 9 maja 1976: Angela Voigt (skok w dal) – 6,92 m
• 19 maja 1976: Siegrun Siegl (skok w dal) – 6,99 m
• 1 lipca 1977: Marlies Göhr (bieg na 100 m) – 10,88 s
• 3 lipca 1977: Rosemarie Ackermann (skok wzwyż) – 1,96 m (wyrównanie własnego rekordu)
• 12 sierpnia 1978: Evelin Jahl (rzut dyskiem) – 70,72 m
• 13 czerwca 1979: Ruth Fuchs (rzut oszczepem) – 69,52 m
• 3 lipca 1986: Heike Drechsler (skok w dal) – 7,45 m

Rekordy ustanowione podczas wędkarskich mistrzostw świata rozegranych na stadionie w 1961:

• 22 lipca 1961: Helga Wischer (wędkarstwo sportowe, trójbój spinningowy) – 272,51 pkt
• 22 lipca 1961: Helga Wischer (wędkarstwo sportowe, trójbój muszkarski) – 297,81 pkt
• 23 lipca 1961: Helga Wischer (wędkarstwo sportowe, sześciobój) – 570,38 pkt

Na Heinz-Steyer-Stadion dwukrotnie padł nieoficjalny rekord świata w biegu na 10 km tyłem. Rekord za każdym razem bił Thomas Dold przy okazji Oberelbe-Marathon (2011, 2015), a sportowcowi stworzono specjalne warunki umożliwiające osiągnięcie rekordowego rezultatu.

Pierwszy rekord z 8 maja 2011 nie przetrwał zbyt długo – został pobity już 10 czerwca 2011 przez Achima Aretza (40,02 m). Thomas Dold powrócił jednak na Heinz-Steyer-Stadion cztery lata później, aby przełamać barierę 40 minut – czego dokonał jako pierwszy człowiek na świecie. Dold poprawił później swój wynik w Essen (15 lipca 2016), osiągając czas 38:50,01 m.

Rekordy ustanowione w biegu na 10 km tyłem (z finiszem na Heinz-Steyer-Stadion):

• 8 maja 2011: Thomas Dold – 40,58 m
• 26 kwietnia 2015: Thomas Dold – 39,20 m

19 maja 2011 na murze okalającym południowy łuk trybun (w pobliżu bramy maratońskiej) odsłonięto pamiątkową tablicę z listą rekordów świata, jakie padły na tym stadionie. 22 września 2015 do listy dodano jeszcze osiągnięcie Thomasa Dolda.

W trakcie przebudowy stadionu, 21 marca 2022 tablica została skradziona. Sprawców nie udało się ustalić, ale tablicę odnaleziono 14 kwietnia 2022 na pobliskim parkingu.

Ponieważ tablica była dość mocno zniszczona, uznano że należy wykonać nową – jej odsłonięcie miało miejsce już po zakończeniu przebudowy, 27 marca 2025. Nową tablicę zawieszono w innym miejscu – również na zewnętrznym murze, ale w okolicy południowo-wschodniego narożnika.

Wyścig Pokoju

Na Heinz-Steyer-Stadion siedem razy (w latach 1955, 1960, 1963, 1969, 1973, 1977 i 1989) finiszowały etapy Wyścigu Pokoju, wówczas największego i najbardziej prestiżowego amatorskiego wyścigu kolarskiego na świecie.

Chór Aleksandrowa

9 września 1948 na Heinz-Steyer-Stadion wystąpił chór Armii Czerwonej – słynny Chór Aleksandrowa. Wydarzenie zgromadziło na stadionie 80 tys. osób – dużo więcej, niż rekord frekwencji z meczu piłkarskiego w 1935.

Jak prezentował się Heinz-Steyer-Stadion przed przebudową?

Heinz-Steyer-Stadion wyposażony był w bieżnię lekkoatletyczną, otoczoną dookoła przez trybuny – w większości oparte na wałach ziemnych, wzmocnionych przez mury. W centralnej części południowej trybuny wznosił się murowany budynek trybuny głównej, powstały w 1929. Wzdłuż północnej strony ciągnęła się nowa, zadaszona trybuna, wybudowana w latach 2015–2017.

Na zachodnim łuku stała, nieużywana od 2007, duża elektroniczna tablica wyników. Wschodni łuk, który był niższy, w środkowej części był przerwany – była to tzw. brama maratońska. Przed przebudową większość sektorów była wyłączona z użytkowania, a pojemność stadionu określano na poziomie 4,5 tys. widzów.

Wschodni łuk, a także północną trybunę od zewnętrznej strony okalały solidne mury, pełniące funkcję bariery przeciwpowodziowej. Wzniesiono je w latach 2008–2009 w ramach rozbudowy miejskich zabezpieczeń po katastrofalnej powodzi z 2002.

Na murze, w pobliżu tzw. bramy maratońskiej od 2011 umieszczona była pamiątkowa tablica z listą rekordów świata ustanowionych na tym stadionie. Z kolei w okolicy południowo-wschodniego narożnika zobaczyć można było istniejący od 1949 obelisk poświęcony pamięci patrona stadionu, Heinza Steyera.

Co znajdowało się w okolicy Heinz-Steyer-Stadion?

Stadion stanowił główny element większego kompleksu sportowego, znanego jako Sportpark Ostra. Kompleks był stopniowo rozbudowywany od lat 20. XX wieku. Początkowo obejmował dodatkowe boiska, korty tenisowe czy boisko do hokeja.

Jednym z ważniejszych obiektów w obrębie kompleksu było kryte lodowisko. Pierwsze, znane jako Eissporthalle Pieschener Allee, istniało w latach 1972–2008. Lodowisko znajdowało się kawałek za północną trybuną Heinz-Steyer-Stadion i było widoczne z wielu miejsc na stadionie.

Eissporthalle Pieschener Allee rozebrano w 2008, ponieważ w latach 2005–2007 w centralnej części kompleksu (bardziej na zachód) powstało nowoczesne lodowisko, znane pod różnymi nazwami komercyjnymi (początkowo jako Freiberger Arena).

Z kolei w latach 2015–2017 za południową trybuną wybudowano nowoczesną halę sportową z trybunami na 3 tys. widzów (BallsportArena Dresden). Obok niej istniała także, otwarta w 1966, hala szermiercza. W okolicy zachodniego łuku stadionu mieściły się natomiast owalne tory do jazdy na łyżwach i rolkach, zainaugurowane w 1977.

W zachodniej części kompleksu, za nowym lodowiskiem, istniała otwarta w 2003 hala treningowa Dresdner SC, a za nią były jeszcze korty tenisowe, boiska do siatkówki plażowej i obiekt do jazdy figurowej na wrotkach. Północną część Sportpark Ostra zajmowały głównie boiska treningowe (w tym jedno otoczone tartanową bieżnią).

Jak położony był Heinz-Steyer-Stadion?

Stadion znajdował się stosunkowo niedaleko (ponad kilometr na północny-zachód) od ścisłego centrum miasta, w pobliżu dwóch położonych obok siebie mostów na Łabie, drogowego i kolejowego (Marienbrücke).

Charakterystyczny most kolejowy z przełomu XIX i XX wieku, z kamiennymi przęsłami łukowymi, był łatwo dostrzegalny ze stadionu, podobnie jak przejeżdżające po nim pociągi, które stanowiły częsty widok podczas meczów.

Najbardziej rozpoznawalną budowlą w otoczeniu stadionu był jednak tzw. Yenidze, czyli budynek dawnej fabryki tytoniu, wybudowany w stylu orientalnym w latach 1907–1909 i zwieńczony charakterystyczną kopułą, wyróżniającą się w krajobrazie za trybuną główną.