Opis

Przygotowania

W ramach zarzuconej 3 lata później polityki FIFA w 2004 roku dała szansę wyłącznie krajom z jednego kontynentu do ubiegania się o organizację Mundialu. Afryka to poza Australią jedyny kontynent, na którym wcześniej nie organizowano tej wielkiej imprezy, więc pięć krajów z Czarnego Lądu zgłosiło swoje kandydatury. Jeden z wniosków był łączony – Libii i Tunezji. W związku z brakiem woli FIFA do uwzględnienia tego typu kandydatur Tunezja wycofała się, a Libia została uznana za zbyt słabą. W głosowaniu pozostały więc tylko RPA, Maroko i Egipt. W przeciwieństwie do wcześniejszym Mistrzostw, tym razem wystarczyła jedna tura głosowania, w której pierwszy z krajów uzyskał większość – 14 głosów. Maroko miało 10, a Egipt ani jednego.

Komitet Wykonawczy FIFA dokonał wyboru w Zurychu, 15. maja 2004. Podstawą był oficjalny katalog imprezy, który... nijak miał się do rzeczywistości. Dość wspomnieć, że aż 5 zgłoszonych obiektów ostatecznie nie znalazło się na liście gospodarzy. W większości zdecydowano się bowiem zrealizować znacznie bardziej ambitny plan. Najbardziej wyrazistymi przykładami są Durban i Kapsztad, gdzie zamiast doraźnych modernizacji istniejących obiektów powstały zupełnie nowe stadiony o znacznie wyższym standardzie, ale i nieporównywalnie wyższych kosztach.

Właśnie koszty były przedmiotem ogromnej fali krytyki w samej RPA. Media i otrzymujący ich doniesienia mieszkańcy mieszkańcy podkreślali, że wiele obiektów jest przepłaconych, a rozmach zdecydowanie przerasta potrzeby zarezerwowane dla imprezy FIFA. Ostatecznie rząd i miasta-gospodarze przeznaczyły na budowę i modernizację 10 stadionów (zamiast pierwotnie przedstawionych 13) ogromną sumę 2,15 mld $, choć wstępnie zakładano, że suma może być ok. trzykrotnie niższa. Absolutnymi rekordzistami pod względem poniesionych kosztów były Cape Town Stadium (600 mln $), Moses Mabhida Stadium (460 mln $) oraz przebudowany Soccer City (440 mln $). Te trzy obiekty pochłonęły więc prawie 70% wszystkich inwestycji w stadiony główne. W dodatku wątpliwości budził m.in. fakt, że Kapsztadzie stadion rezerwowy rozbudowano do ponad 40 000, choć nie było takiej potrzeby, a zapełnienie już jednego takiego obiektu po imprezie jest problemem.

O ile w RPA największe kontrowersje budziły koszty i zbędny rozmach niektórych inwestycji, o tyle zagraniczne media i przedstawiciele FIFA podnosili najczęściej kwestię organizacji i gwarancji przewidzianych dla inwestycji. Trzeba bowiem pamiętać, że w zgłoszeniu przedstawionym FIFA działacze i politycy z RPA rozpisali daty oddania poszczególnych stadionów na lata 2005 – 2007. W rzeczywistości jednak obiekty były otwierane w pośpiechu na przełomie 2009 i 2010 roku, nawet na kilka miesięcy przed imprezą. W dodatku co jakiś czas wypływały budzące emocje sprawy strajków nieopłaconych robotników, korupcji czy fali kradzieży materiałów.

Mecze

Grupa A

Grupa B

Grupa C

Grupa D

Grupa E

Grupa F

Grupa G

Grupa H

1/8 finału

Ćwierćfinał

Półfinał

3. miejsce

Finał

Frekwencja

• Średnio: 49 670
• Łącznie: 3 178 856