Stadion Cracovii – opis stadionu historycznego

Pierwsze, jednopoziomowe i drewniane trybuny stanęły przy ul. Kałuży w 1912 roku. Sfinansował je sam klub, a budowa zajęła ok. pół roku. Pierwszy mecz odbył się 31 marca o 15:00. Rywalem była Pogoń Lwów, z którą Cracovia zremisowała 2:2.

Stadion, wtedy z bieżnią lekkoatletyczną, stracił swe trybuny w trakcie I wojny światowej. Nowe stanęły jednak już w 1915 roku, a kolejne zmiany zachodziły w latach 1925-1926. W tym okresie najpierw doszło do przebudowy trybun, później stadion zalała powódź, a później powstał oglądany jeszcze w ostatnich latach tor kolarski.

Nie tylko powódź atakowała zresztą obiekt przy Kałuży. W 1935 roku huragan zerwał dach. W 1939 bomba zrzucona przez nazistów uszkodziła obiekt, a w 1963 stadion spłonął w całości wskutek pożaru. Po trzech latach udało się jednak otworzyć nowe trybuny, a po kolejnych trzech także tor kolarski.

Jednocześnie aż do 2005 roku stadion znajdował się na terenach należących do sióstr norbertanek, które wynajęły łąki Cracovii w 1911. Później działkę przejęło miasto i zaczęło modernizować stadion. Tym razem trybuny zrównano z ziemią i na nowych fundamentach powstał oglądany dziś obiekt autorstwa polsko-hiszpańskiego zespołu Estudio Lamela.

Choć trybuny były modyfikowane wielokrotnie, a i samo boisko zmieniało położenie, obiekt pozostaje najstarszym w Polsce nadal używanym miejscem uprawiania zawodowego futbolu.