Opis

Przygotowania

Japonia i Korea rozpoczynały walkę o organizację Mistrzostw Świata jako konkurenci. Trzecim kandydatem był Meksyk. Jednak ze względu na bliskość geograficzną w finałowej fazie wyboru oba kraje połączyły siły i w zgodzie z regulacjami FIFA tuż przed głosowaniem w maju 1996 stworzyły wspólny komitet. W tej sytuacji zwycięstwo nad Meksykiem było pewne, a tym samym doszło do dwóch precedensów: pierwszy raz turniej zagościł w Azji i pierwszy raz w dwóch krajach jednocześnie.

Ponieważ Japonia i Korea startowały początkowo osobno, każdy z krajów przygotował po 10 stadionów do organizacji Mistrzostw Świata. Pomimo połączenia sił liczba nie uległa pomniejszeniu, co ułatwiło lokalizację grup turniejowych w poszczególnych krajach.

Choć oba kraje posiadały bardzo dobrze rozwiniętą infrastrukturę sportową w porównaniu do innych państwa azjatyckich, na liście nie znalazł się prawie żaden obiekt budowany w dekadach poprzedzających imprezę. Od tej reguły znalazło się jednak parę wyjątków. Pierwszy to Nagai Stadium, który powstał już w 1964 roku. Przed Mundialem przeszedł znaczącą rozbudowę o ok. 20 000 miejsc i został zadaszony. Podobny los spotkał Kashima Stadium, choć ten istniał zaledwie od 1993 roku. Cztery niezależne trybuny połączył drugi poziom o bardziej eliptycznym kształcie, który dodatkowo zadaszono.

W związku z ogromną liczbą nowych projektów oba kraje poniosły ogromne wydatki. Japońskie stadiony kosztowały w przeliczeniu ok. 2,5 mld $, podczas gdy Koreańczycy wydali 1,7 mld $. Najdroższe były obiekty w Yokohamie (aż 500 mln $, za to z bogatą infrastrukturą) oraz Sapporo (350 mln $). Wśród koreańskich stadionów zdecydowanie wyróżnia się ten w Daegu (265 mln $).

Większość wielkich budów ruszyła w 1998 roku i była gotowa w ok. trzy lata, jeszcze w 2001 roku. Niechlubnym wyjątkiem został pod względem terminów Incheon Munhak Stadium, który oddano do użytku dopiero w lutym 2002, na 4 miesiące przed Mundialem. Jednocześnie to też ten obiekt powstawał najdłużej – budowa rozpoczęła się jeszcze w 1994 roku.

Przebieg Mistrzostw Świata 2002

Mistrzostwa w Korei Południowej i Japonii rozpoczęły się od nie lada niespodzianki, bo w meczu otwarcia broniąca tytułu Francja przegrała z debiutującym na tym turnieju Senegalem, który w dodatku przez niektórych nazywany był „Francją B” ponieważ niemal wszyscy piłkarze tej kadry występowali na co dzień we Francji.

Francja nie zdołała ostatecznie nawet wyjść z grupy, podczas gdy Senegal dotarł, jako druga w historii drużyna z Afryki, do ćwierćfinału. Tam przegrał po dogrywce (i złotym golu) z Turcją, która osiągnęła na tych mistrzostwach historyczne 3. miejsce, w dodatku strzelając w meczu o brąz z Koreą Południową (3:2) najszybciej strzeloną bramkę w historii mundialu (zdobył ją Hakan Şükür, a bramka padła 10,8 s po rozpoczęciu spotkania).

Turniej znakomicie rozpoczął się dla reprezentacji Niemiec, która w pierwszym spotkaniu rozgromiła Arabię Saudyjską 8:0. Późniejsze rezultaty nie były już tak okazałe, ale Niemcy konsekwentnie parli naprzód (w ⅛ finału, ćwierćfinale i półfinale wygrywali swoje mecze po 1:0), dochodząc do finału.

Drugim finalistą była Brazylia, która wygrywała na tym turnieju w każdym spotkaniu. W meczu o złoto na International Stadium Yokohama też była górą, ogrywając Niemców 2:0. Obie bramki zdobył Ronaldo, powiększając swój dorobek do ośmiu goli, z czym został niekwestionowanym królem strzelców mistrzostw. Dla Canarinhos było to już piąte, poprawiające własny rekord, mistrzostwo świata.

Z grupy udało się wyjść obydwu gospodarzom tej imprezy. Japończycy zakończyli swój udział w ⅛ finału, za to uważana za słabszą piłkarsko Korea Południowa sprawiła sensację dochodząc do półfinału i zajmując ostatecznie 4. miejsce. W opinii wielu, Koreańczycy nie zaszliby tak daleko, gdyby nie kontrowersyjne decyzje sędziów, podejmowane na ich korzyść.

W 2002 na mundial, po 16 latach przerwy, powrócili również Polacy, którzy zakwalifikowali się na turniej jako pierwsi z Europy (nie licząc Francuzów, którzy jako mistrzowie świata mieli zagwarantowany udział bez gry w eliminacjach). Mieliśmy przed tymi mistrzostwami spore oczekiwania, tym bardziej że z pierwszego koszyka wylosowano nam relatywnie słaby zespół Korei Południowej.

Z Koreą zagraliśmy pierwszy mecz na tym mundialu i od razu przeżyliśmy ogromne rozczarowanie… kiedy usłyszeliśmy hymn! Nie lepiej było w samym spotkaniu, gdyż niedoceniani Koreańczycy zaaplikowali nam dwa gole, wprawiając swój kraj w euforię, a nam przyszło przełknąć gorycz porażki.

Po meczu otwarcia przyszedł więc mecz o wszystko… z silną Portugalią i niestety, dla nas za silną. Chociaż podopieczni trenera Jerzego Engela przez długi czas toczyli naprawdę wyrównany bój, końcowy wynik (0:4, w tym hat-trick Paulety) był jednak fatalny i nie pozostawiał nam żadnych złudzeń: odpadamy z turnieju.

Ale zanim Polacy wrócili do domu, zagrali jeszcze mecz o honor, z drużyną Stanów Zjednoczonych. Przy mniejszej presji i w nieco zmienionym składzie nasza gra uległa odmianie, a sygnał do ataku dał naturalizowany Nigeryjczyk i gwiazda naszej reprezentacji w eliminacjach, Emmanuel Olisadebe, zdobywając bramkę uderzeniem z bliskiej odległości już w 3. minucie. 2 minuty później było 2:0 po golu Pawła Kryszałowicza.

Ostatecznie wygraliśmy 3:1, choć zwycięstwo tak naprawdę mogło być jeszcze bardziej okazałe. Amerykanie natomiast dość szczęśliwie, mimo porażki awansowali do kolejnej rundy dzięki korzystnemu dla nich wynikowi drugiego spotkania w naszej grupie.

Mecze

Grupa A

Grupa B

Grupa C

Grupa D

Grupa E

Grupa F

Grupa G

Grupa H

1/8 Finału

Ćwierćfinał

Półfinał

3. miejsce

Finał

Frekwencja

• Średnio: 42 269
• Łącznie: 2 705 197