Chcielibyśmy mieć takie drugoligowe stadiony, jak ten w Ulsan. Ale nie takie frekwencje, bo po co stadion, gdy nie ma dla kogo grać? Korea Południowa posiada jedne z najlepszych stadionów w Azji, ale wciąż nie zdołała przyciągnąć na nie ludzi.

Kiedy Korea Południowa do spółki z Japonią otrzymały prawo do organizacji Mundialu 2002, wielu łapało się za głowy. Po co największa impreza na świecie krajom, w których mieszkańców futbol nawet nie obchodzi? Te same uwagi pojawiały się zresztą już podczas meczów grupowych, kiedy trybuny straszyły pustymi miejscami. Koreańczyków i Japończyków obchodziły pojedynki ich drużyn, ale inne – prawie wcale.

Właśnie minęła dekada, od kiedy Korea oddała do użytku aż 10 nowych, ogromnych stadionów. W tym czasie liga rozwinęła się bardzo, o czym świadczy choćby rozwój z 10 zespołów w 2002 do 16 w 2012 roku.

Jednak średnia widownia od 2007 roku (wtedy zaczęto dane podawać) nie drgnęła ani odrobinę. W zakończonym już sezonie 2011 średnia liczba widzów na meczach wynosiła 11 634 osoby. To z pozoru dobry wynik, ale pracuje na niego tylko kilka klubów. Z jednej strony są FC Seoul i Suwon Bluewings, które gromadzą co mecz odpowiednio 28 i 23,5 tys. kibiców. Ale na drugim końcu frekwencyjnej tabeli są Busan I’Park (7,2 tys.) czy Jeju United (4,6 tys.). To zespoły, które w najważniejszych meczach gromadzą nawet po kilkanaście tysięcy, ale miewają też widownie rzędu 1-2 tys. osób. A wszystko to na stadionach o pojemności 30-50 tys., na których w 2002 roku odbywał się Mundial.

W tym zróżnicowanym i wciąż niestabilnym „kibicowsko” krajobrazie dziś przedstawiamy trzy stadiony, których nie było dotąd w naszej bazie. Są mniej znane w Europie, bo na Mundialu albo ich jeszcze nie było, albo pełniły tylko rolę zaplecza.

Pohang Steelyard

To obiekt symboliczny dla koreańskiego futbolu, bo powstał w 1990 roku jako pierwszy typowo piłkarski stadion w całym kraju. Do dziś pozostaje stadionem z trybunami położonymi najbliżej boiska – od pola gry dzielą je zaledwie 3 metry. Od początku istnienia swoje mecze rozgrywa na nim miejscowy pierwszoligowiec, Pohang Steelers.

Choć żelbetowa konstrukcja pokazuje już swój wiek, obiekt jest systematycznie odnawiany. Krzesełka na jego dwupoziomowych trybunach  były wymieniane, na północnej trybunie zainstalowano telebim, wymienione zostały systemy nagłośniania, oznakowania, monitoringu, a w 2010 roku doczekał się też nowych ławek rezerwowych i malowania dachu.

Średnia widownia na meczach Steelers to 14 158, co przy oficjalnej pojemności 18 960 daje jeden z najlepszych wyników w Korei. Zdarzają się tu nawet mecze z widownią ponad 20 tys., bowiem organizatorzy przewidują wpuszczanie do 25 tys. osób w razie wyższego zapotrzebowania.

Ulsan Sports Complex Stadium

Jest częścią centralnego ośrodka sportu w Ulsan i stoi między halą widowiskową a mniejszym obiektem lekkoatletycznym. Do 2003 roku istniał tu stary obiekt, który jednak zamknięto i zburzono. W latach 2003-2005 powstały nowe trybuny z częściowym zadaszeniem dla prawie 20 tys. widzów. Bryła obiektu nie jest w pełni zamknięta – od południa powstały bardzo niskie trybuny, dające widok na miasto widzom po drugiej stronie.

Do 2001 roku z kompleksu korzystał zespół K-League, Ulsan Hyundai. Przeprowadził się jednak na arenę Mundialu 2002 na zachodnich przedmieściach, ponieważ tamten obiekt pozwala na gromadzenie większych widowni – nawet w okolicach 35 tys. osób. Za to od 2005 roku na nowym stadionie gra drugoligowy zespół zarządzany przez władze pobliskiego portu, Mipo Dockyard Dolphins FC .

Hwaseong Sports Complex Stadium

Nowy centralny stadion dla miasta Hwaseong został zaprojektowany w 2009 roku przez pracownię DRDS i już kilka miesięcy później trafił do realizacji. Prace trwały dwa lata, a ich efektem jest wielofunkcyjny obiekt o pojemności 35 tys. miejsc połączony z halą widowiskową (5 tys. widzów), mniejszym stadionem lekkoatletycznym (2 tys. widzów), parkiem i parkingami.

Stadion otwarty w kierunku miasta charakteryzuje się dynamicznym kształtem trybun i elewacji, która sprawia wrażenie żywego, amorficznego organizmu. Koszt budowy kompleksu to 236,9 mld KRW (ok. 660 mln zł).

Gwangyang Football Stadium

To dopiero drugi w Korei stadion bez bieżni, otwarty dwa lata po obiekcie w Pohang, w 1992 roku. Początkowo miał być obiektem lekkoatletycznym, ale ze względu na plany utworzenia drużyny piłkarskiej dostosowano go do wymogów futbolu. Zgodnie z zamiarami od 1994 jest stale używany przez jedną z najbardziej znanych koreańskich drużyn, Chunnam Dragons.