Opis

Przygotowania

Kandydatura Austrii i Szwajcarii była drugą w historii złożoną przez dwa kraje, która uzyskała aprobatę UEFA. W procesie kwalifikacyjnym oba kraje zmierzyły się z wieloma innymi państwami chętnymi na organizację imprezy: Grecją i Turcją, Szkocją i Irlandią, Rosją (wycofana), Węgrami, Chorwacją i Bośnią, a także z pierwszym w historii zgłoszeniem czterech krajów – Danii, Norwegii, Szwecji i Finlandii.

W finałowym głosowaniu pozostały Grecja z Turcją, Węgry oraz przyszli gospodarze. Po pierwszym głosowaniu odrzucono grecko-tureckie zgłoszenie i walka rozstrzygnęła się między Węgrami a Austriakami i Szwajcarami. Co ciekawe, w walce o Euro 2004 Austria i Węgry startowały wspólnie.

Euro 2008 pod względem pojemności stadionów było bardzo skromne – tylko dwa z ośmiu znacząco przekroczyły 30 000 miejsc. To narodowy stadion Austrii w Wiedniu oraz St. Jakob Park w Bazylei. Na pierwszym z nich odbył się finał, a na drugim mecz otwarcia. Wiedeński Ernst-Happel-Stadion przeszedł tylko kosmetyczne zmiany modernizacyjne o wartości 14,9 mln €, a największy obiekt Szwajcarii za nieznacznie mniejszą kwotę otrzymał trzeci poziom trybun na północy, co pozwoliło mu (prawie) dobić do granicy 40 000 miejsc.

Pozostałe areny minimalnie mieściły się w granicy 31 000, czyli minimum wyznaczonego przez UEFA, by do dyspozycji kibiców było 30 000 miejsc. Mocną stroną austriacko-szwajcarskiej kandydatury były dwa nowe stadiony, które powstały w Szwajcarii w 2003 (Stade de Geneve) i 2005 roku (narodowy Stade de Suisse) – niezależnie od wielkiej imprezy piłkarskiej. Ciążył za to obiekt w Zurychu, ponieważ z pierwotnego planu budowy na stadionie Grasshoppers trzeba było się wycofać i w ostatniej chwili udało się zbudować nowy, lekkoatletyczny Letzigrund.

Austriacy poza Wiedniem postawili na „małe” stadiony. Obiekty w Salzburgu, Innsbrucku i Klagenfurcie wyposażono w dużą liczbę miejsc tymczasowych, co oznacza, że tylko w trakcie turnieju miały one mieścić znaczną liczbę widzów, a po nim stracić ok. 50-60% miejsc. Jednak projekt usuwalnych trybun wzbudził wiele kontrowersji. W Klagenfurcie mimo pierwotnych planów sektory na stalowych konstrukcjach pozostały, podobnie wymógł klub zasiedlający stadion w Salzburgu. Jedynie w Innsbrucku pojemność spadła, ale zamiast zarobić na sprzedaży trybun Austriacy musieli dopłacić za przetopienie ich w hucie stali.

Przebieg Euro 2008

Na boiskach Austrii i Szwajcarii nie powiodło się gospodarzom, którzy nie zdołali wyjść z grupy. Sukcesu nie powtórzyła również reprezentacja Grecji, sensacyjny mistrz Europy sprzed czterech lat – tym razem w grupie przegrała wszystkie spotkania i jako jedyna drużyna w całym turnieju nie zdobyła nawet jednego punktu.

W grupie śmierci po trzech meczach pakować do domu musiała się Francja. Ciekawe rozstrzygnięcie miało miejsce w grupie A, gdzie Turcja w ostatnim meczu z Czechami zdołała z wyniku 0:2 wyjść na 3:2, co dało jej awans do ćwierćfinału.

Również spotkanie ćwierćfinałowe z udziałem Turków (przeciwko Chorwacji) dostarczyło nagłych zwrotów akcji: chociaż Chorwaci w dogrywce, w 119. minucie, wyszli na prowadzenie, w doliczonym czasie gry Turcja wyrównała i doprowadziła do serii rzutów karnych, którą ostatecznie wygrała.

W półfinale, po emocjonującym meczu z Niemcami, Turcy musieli jednak uznać wyższość swojego przeciwnika. Obok Niemiec, drugim finalistą została Hiszpania, która najwięcej problemów miała w ćwierćfinałowym starciu z Włochami, wygranym dopiero po rzutach karnych.

Finał odbył się na stadionie im. Ernsta Happela w Wiedniu i zakończył zwycięstwem Hiszpanii 1:0 po bramce Fernando Torresa. Dla Hiszpanów był to drugi triumf na mistrzostwach Europy (pierwszy tytuł zdobyli w 1964), który przełamał popularne powiedzenie „gramy jak nigdy, przegrywamy jak zawsze”.

Dla biało-czerwonych turniej w Austrii i Szwajcarii był dopiero pierwszym w historii występem na mistrzostwach Europy. Drużyna, dowodzona przez holenderskiego szkoleniowca Leo Beenhakkera, w pierwszym spotkaniu zmierzyła się z późniejszym finalistą, Niemcami. Nasi zachodni sąsiedzi okazali się zbyt mocni i wygrali 2:0, a obie bramki zdobył urodzony w Polsce Lukas Podolski, który nie cieszył się po ich zdobyciu.

W drugim meczu mierzyliśmy się z Austrią. Spotkanie rozpoczęliśmy źle, a gospodarze stworzyli sobie kilka wyśmienitych okazji, jednak na posterunku był Artur Boruc. W 30. minucie nastąpił zwrot, po tym jak gola dla Polski zdobył Roger Guerreiro, notabene… najprawdopodobniej ze spalonego.

Korzystny wynik utrzymywaliśmy do doliczonego czasu gry, jednak wtedy angielski sędzia Howard Webb podyktował dla Austriaków wątpliwy rzut karny i spotkanie zakończyło się remisem, który praktycznie eliminował nam możliwość wyjścia z grupy.

Sytuacja z końcówki spotkania wywołała w Polsce wiele komentarzy, nawet ówczesny premier Donald Tusk, żartując, stwierdził że chciał wtedy „zabić sędziego”. W ostatnim meczu na tym turnieju ulegliśmy Chorwacji 0:1.

Mecze

Grupa A

Grupa B

Grupa C

Grupa D

Ćwierćfinał

Półfinał

Finał

Frekwencja

• Średnio: 36 803
• Łącznie: 1 140 902