Estadio San Mamés – opis stadionu historycznego

Nazwa oddaje cześć męczennika rzuconego na pożarcie lwom, do którego należał teren stadionu. Stąd przydomek klubu „Lwy”. Dla wielu kibiców jest on jednak po prostu „Katedrą” (La Catedral).

Pierwszy kamień położono pod budowę w styczniu 1913, a równo 7 miesięcy później odbył się mecz inauguracyjny. Autorem pierwszego stadionu w tej lokalizacji, mieszczącego ok. 3,5 tys. widzów, był znany architekt Manuel María Smith. Już w latach 1920. obiekt trzeba było jednak rozbudować i przekroczył granicę 9 tys. widzów.

Kolejne modernizacje doprowadziły w szczytowym momencie do pojemności ok. 47 tysięcy. Było to w 1952 roku, kiedy na stadionie pojawiła się trybuna główna ze słynnym łukiem podtrzymującym zadaszenie – w tamtym okresie jedna z najbardziej nietypowych konstrukcji tego rodzaju. Kolejne modernizacje nie zmieniały znacząco pojemności aż do 1997 roku, gdy wymogi UEFA, FIFA i krajowego związku doprowadziły do usunięcia miejsc stojących i spadku pojemności do ok. 40 tys. osób.

Stadion był areną wielu spektakularnych rozgrywek, od finały Pucharu Króla w 1921 roku, przez mecze reprezentacji Hiszpanii i od 1990 r. Baskonii, po Finał Pucharu UEFA 1977 czy mecze Mundialu 1982. Ale że obiekt jest własnością Athletic Club, to właśnie ten klub grał tu najwięcej swoich wielkich meczów, goszcząc wszystkie dotychczasowe sezony Primera División (!). W ostatnich latach istnienia często gościł też koncerty wielkich gwiazd, jak Shakira czy Bruce Springsteen.

W 2010 roku ruszyła budowa nowego, większego stadionu. Znajduje się on w większości poza działką San Mames, ale po zbudowaniu części konieczne będzie zburzenie starego obiektu, by dokończyć San Mames Barria. Projekt nie przewiduje tym razem łuku, ale ten historyczny ma zostać wykorzystany w jednym z mostów.