Ernst-Happel-Stadion – opis stadionu

Plany budowy nowego stadionu sportowego w Wiedniu pojawiały się od 1915 roku, ale przez kolejnych 14 lat nie wiadomo było, gdzie powstanie. Dopiero w lipcu 1929 ruszyła budowa nowego obiektu na terenie słynnego Prateru, wielkiego parku nad brzegiem Dunaju. Budowa trwała niespełna dwa lata, po których to właśnie Praterstadion stał się areną największych meczów na kolejną dekadę. Po wcieleniu Austrii do III Rzeszy obiekt stał się jednocześnie koszarami i miejscem internowania żydów. W 1944 bombardowania aliantów zniszczyły część obiektu.

W roku 1945 odbył się remont, a w latach 50. modernizacja, której efektem była pojemność ponad 90 tys. widzów. Rekord frekwencji to najpewniej mecz Austrii z Hiszpanią z 1960 roku, który oglądało 92 708 osób. W latach 60. pojemność spadła jednak do 72 tys., a w 70. do „zaledwie” 55 – wszystko to w związku ze stopniową zamianą miejsc stojących na siedzące. Dzisiejsza nazwa stadionu to sposób na uhonorowanie wybitnego bramkarza Rapidu Wiedeń i reprezentacji, który swoje wielkie mecze rozgrywał właśnie tu. Decyzję podjęto tuż po jego śmierci, w 1992 roku.

Podzielone na trzy pierścienie trybuny okalają boisko i bieżnię, a od 1986 roku mają też zadaszenie. Między innymi dzięki niemu na wiedeńskim stadionie rozgrywano wiele z największych meczów Europy. Poza historycznymi spotkaniami Austrii miały tu miejsce także aż cztery finały Pucharu Europy (obecnie Liga Mistrzów).