Stade Geoffroy-Guichard – opis stadionu

Jak w przypadku wielu stadionów, historia tego zaczyna się na wysypisku odpadów. Właśnie temu służył teren na północy Saint-Etienne, gdy kupił go Geoffroy Guichard z przeznaczeniem pod budowę obiektu sportowego. Pierwsza trybuna, zdolna pomieścić 1000 osób, stanęła nakładem 600 tys. franków. W ciągu niespełna roku powstały również nasypy na łukach, gdzie gromadzili się kolejni widzowie.

Już w latach 1936-1938 stadion przeszedł pierwszą rozbudowę, osiągając rozmiar 15 tys. miejsc. W 1957 usunięto bieżnię, a rodzina Guichard przekazała obiekt miastu, by samorząd sfinansował rozbudowę. W 1965 pojawiło się sztuczne oświetlenie, w 1968 trybuny za bramkami były już zadaszone, a do 1976 wszyscy widzowie mieli dach nad głową.

Kolejna wielka zmiana przyszła przy okazji organizacji Euro 1984 przez Francję. Powstała wtedy główna trybuna zachodnia z dwoma poziomami, a dwa „młyny” za bramkami urosły i otrzymały nowy dach. Co wtedy zdarzało się jeszcze rzadko, nad południową trybuną zawieszono poszycie z pleksiglasu, by światło dochodziło do boiska.

Kolejna wielka impreza i kolejne wielkie zmiany to Mundial 1998. Wówczas zachodnia trybuna została rozbudowana o nowe zaplecze, a pojemność stadionu ratował po instalacji krzesełek nowy drugi poziom trybuny wschodniej. Nie udało się dobić do 40 tys. miejsc, ale pod względem standardu stadion był w ścisłej francuskiej czołówce, otrzymując m.in. zupełnie nowy system oświetlenia.

Wreszcie, Euro 2016 przyniosło najkosztowniejsze zmiany do dziś. W latach 2011-2014, trybuna po trybunie, rozbudowano sektory za bramkami (drugi poziom widowni), przebudowę przeszła zachodnia strefa VIP, a dwa z czterech narożników zostały zabudowane. Całość za ok. 70 mln € i obłożone perforowaną blachą trapezową.