La Bombonera – opis stadionu

W odpowiedzi na budowę nowego stadionu przez lokalnych rywali, River Plate, zespół Boca Juniors rozpoczął swoją inwestycję w dzielnicy La Boca 18 lutego 1938. Dysponował nieporównanie mniejszą działką od konkurentów, dlatego dzisiejszy kształt stadionu jest unikalny w skali świata. Już w chwili otwarcia, w maju 1940, stadion zajmował prawie całą powierzchnię terenu, a miał wtedy tylko jednopoziomowe trybuny.

Wielka popularność Boca Juniors sprawiła jednak, że konieczne były rozbudowy. Z braku miejsca obiekt rósł w górę, otrzymując na poziomie gruntu niemal wyłącznie ciągi schodów prowadzących na górne sektory. Już w 1941 r. był gotowy drugi poziom trybun, a po dekadzie doszedł trzeci. Żelbetowa konstrukcja wytrzymuje napór widowni, ale jest bardzo ciasna – często powstają zatory. Dlatego w XXI wieku mimo pojemności bliskiej 60 tys. widzów klub postanowił obniżyć dopuszczalną widownię do 54 tys. ze względów bezpieczeństwa.

Trójpoziomowa konstrukcja nie okala całego stadionu – tak zbudowane są trzy trybuny połączone w „podkowę”. Czwarta, główna, nie miała miejsca na tak dużą rozbudowę, dlatego w latach 90. XX wieku powstał tu 7-kondygnacyjny budynek mieszczący prawie 3000 najbogatszych klientów w przeszklonych boksach. Ze względu na nietypową konstrukcję i żywiołowy doping kibiców cały stadion ma tendencję do drgań, o których kibice mówią jako o „pulsie” Bombonery.

Uznawany za kultowe miejsce obiekt wielokrotnie był zaliczany do najważniejszych stadionów świata i całkiem słusznie. W końcu to na nim 3 lata z rzędu odbywał się finał Pucharu Interkontynentalnego, a aż 10 razy finał Copa Libertadores. Poza tym na liście jest wiele innych imprez sportowych, w tym jedne z najsłynniejszych derbów świata, nazywane „El Superclasico”. Właśnie na Bombonerze w roli reprezentanta kraju debiutował Maradona, a poza nim grały tu też legendy muzyki – Bee Gees czy Elton John.