Estadio Presidente Perón – opis stadionu

Jak wyglądał Estadio Presidente Perón przed przebudową w 1950 roku?

Racing Club zbudował swój pierwszy stadion na skrzyżowaniu ulic Adolfo Alsina i Colón w dzielnicy Avellaneda w Buenos Aires. Stadion nigdy nie miał oficjalnej nazwy, więc dziś jest rozpoznawany jako Estadio Racing Club lub Alsina y Colón, na podstawie pobliskich ulic. Obiekt o drewnianej konstrukcji gościł między innymi finały krajowych pucharów oraz ostatni mecz Campeonato Sudamericano 1916, który dziś znamy jako Copa América.

Stadion mógł pomieścić około 50 000 widzów, co czyniło go jednym z największych obiektów sportowych w tamtym czasie. Zainaugurowano go w 1903 roku, a już osiem lat później posiadał dwie zadaszone trybuny wzdłuż ulicy Alsina. Niestety, działka, na której stał, należała do brytyjskiej firmy zarządzającej kolejami, co wymagało od klubu ciągłych negocjacji w sprawie rozwoju infrastruktury.

Po długotrwałych rozmowach, trwających od 1938 roku, 27 marca 1944 roku Racing Club osiągnął porozumienie dotyczące zakupu 30 000 m² ziemi przylegającej do stadionu. Teren ten nadal należał do kolei, ale jego nabycie umożliwiło klubowi budowę nowego, nowocześniejszego stadionu z betonowymi trybunami.

Kluczowy moment w historii klubu nadszedł 16 sierpnia 1946 roku, gdy Racing Club otrzymał od rządu narodowego pożyczkę w wysokości 3 milionów pesos. Dzięki wsparciu ministra finansów Ramóna Cereijo, kwota ta została zwiększona do 11 milionów pesos. Klub, zarządzany efektywnie, szybko spłacił całe zobowiązanie.

W dowód wdzięczności za wsparcie finansowe, zarząd Racing Club mianował prezydenta Argentyny, Juana Domingo Peróna, honorowym prezydentem klubu, natomiast minister Cereijo oraz Eva Perón, pierwsza dama Argentyny, zostali honorowymi członkami. Inne znaczące postacie rządowe, takie jak kanclerz Juan Atilio Bramuglia oraz prezes Banku Centralnego Miguel Miranda, również otrzymały wyróżnienia za wkład w rozwój klubu.

1 grudnia 1946 roku Racing Club rozegrał swój ostatni mecz na starym stadionie, po czym rozpoczęto jego rozbiórkę. Za budowę nowego stadionu odpowiadała firma Geopé, będąca filią niemieckiej spółki Philipp Holzmann, znanej z doświadczenia w odbudowie miast zniszczonych podczas drugiej wojny światowej. Firma ta realizowała również inne ważne projekty w Argentynie.

Jak wygląda Estadio Presidente Perón?

Estadio Presidente Perón wyróżnia się oryginalnym, nietypowym dla obiektów piłkarskich okrągłym kształtem, dzięki któremu powszechnie znany jest on jako El Cilindro (Cylinder), rzadziej bywa również nazywany Koloseum.

Dawniej zdarzało mu się gościć widownię powyżej 100 tys. widzów, dzięki czemu zaliczany był do największych stadionów w Ameryce Południowej i na całym świecie, obecnie pojemność trybun została ograniczona do 55 tys. osób.

Widownia podzielona jest na dwa piętra, choć dolny poziom posiada również wydzielone sekcje wzdłuż boiska. Trybuny w dużej mierze składają się z sektorów stojących, a krzesełka znajdują się jedynie w centralnych fragmentach trybun po stronie wschodniej i zachodniej. Górne piętro trybun jest zadaszone.

Aby wkomponować piłkarskie boisko w okrągłe trybuny, widownia została nieco przycięta za bramkami. Nie udało się jednak całkowicie uniknąć pozostawienia wolnych przestrzeni wzdłuż pola gry, które zagospodarowano nawet… malując małe boiska na przedpolu trybun. Kolorystyka trybun i całego obiektu utrzymana jest w barwach klubu (biały i niebieski).

Charakterystycznym elementem stadionu jest także smukła, wysoka na 60 m wieża, wyrastająca zza zachodniej trybuny.

Stadion znajduje się w mieście Avellaneda, będącym częścią Wielkiego Buenos Aires, niecałe 10 km od centrum aglomeracji. Tuż obok Estadio Presidente Perón znajduje się inny duży stadion, Estadio Libertadores de América, należący do derbowego rywala Racing Club, drużyny CA Independiente.

Jak zmieniał się Estadio Presidente Perón na przestrzeni lat?

W 1966 roku zainaugurowano nowe wieże oświetleniowe, a podczas międzynarodowego meczu towarzyskiego Racing Club pokonał Bayern Monachium Franza Beckenbauera 3:2.

17 maja 1981 roku stadion został zamknięty z powodu braku konserwacji. Racing musiał grać na innych obiektach, aż do ponownego otwarcia stadionu 12 października 1983 roku.

W 1997 roku stadion stał się pierwszym w Argentynie z zadaszonymi trybunami, po zamontowaniu półprzezroczystego dachu, co zadebiutowało podczas meczu Copa Libertadores przeciwko Sporting Cristal. W 2002 roku wdrożono nowy system kontroli i bezpieczeństwa, a w 2004 roku usunięto ogrodzenia na trybunach, aby zmniejszyć przemoc na stadionach.

W 2016 roku ulica przylegająca do stadionu została nazwana na cześć Diego Milito, jednej z legend Racing Club. W 2017 roku zainstalowano nowe oświetlenie oraz gigantyczny ekran LED. Na początku 2024 roku zmodernizowane oświetlenie zostało uruchomione przez firmę Synergia IT Group.

Tak samo jak wygląd, zmieniała się liczba dostępnych miejsc dla kibiców. Od początku 1950 roku stadion mieścił około 120 000 krzesełek i ta liczba stopniowo spadała. W latach 90 XX wieku było to 70 000, a teraz liczba ta nie przekracza 42 000.

Jakie wydarzenia sportowe miały miejsce na Estadio Presidente Perón?

25 lutego 1951 roku stadion był areną ceremonii otwarcia pierwszej edycji Igrzysk Panamerykańskich, podczas której odbyła się parada 21 delegacji i pokaz sztucznych ogni, co było nowatorskim rozwiązaniem na tego typu imprezach.

W 1967 roku rozegrano tutaj finał Copa Libertadores między Racing Club a Nacional z Urugwaju. W tym samym roku Racing pokonał Celtic 2:1 w drugim meczu Pucharu Interkontynentalnego, przyciągając rekordową liczbę 120 000 widzów, i zdobył tytuł mistrza świata.

Inne historyczne wydarzenia to m.in. finał Torneo Metropolitano z 1969 roku, kiedy Chacarita Juniors pokonali River Plate 4:1, oraz Superclásico w ramach finału Torneo Nacional w 1976 roku, w którym Boca Juniors pokonało River Plate 1:0, przyciągając około 100 000 widzów.

Jakie wydarzenia pozasportowe miały miejsce na Estadio Presidente Perón?

Od 1992 roku stadion gości również koncerty. Występowały tu zarówno argentyńskie gwiazdy, takie jak Pappo, Divididos, Los Piojos, La Renga i Wos, jak i międzynarodowe zespoły, takie jak Rammstein, Whitesnake oraz Judas Priest.